وصال روحانی
روزنامه نگار
مربیان پرسپولیس هرگاه مقابل این سؤال قرار می‌گیرند که چرا تیم‌شان گل‌های بسیار کمی می‌زند و در اکثر موارد به سختی و فقط با اختلاف یک گل برنده می‌شود، می‌گویند چون یک گلزن حرفه‌ای ندارند و کسی نیست تا حملات آنها را به بار بنشاند، دچار این عارضه شده‌اند.
واقعیت امر اما این است که اگر تیمی فقط به یک بازیکن بند باشد، اصولاً «تیم» نیست و مربیانش هم بهتر است به سراغ حرفه دیگری بروند و دست از سر تیم بینوای خود بردارند. اگر قرار باشد برای یک تیم دروازه‌بانی عالی، مدافعانی قهار، هافبک‌هایی مدبر و گلزنانی چیره‌دست بیاورند، همان‌ها قادرند تیم را بگردانند و به پیروزی‌های مورد نظر برسانند و دیگر چه نیازی به داشتن مربیان. مربیان را برای این می‌گذارند که مکانیسم‌های دفاعی، فرایندهای بازیسازی و متدهای گلزنی را چنان موفق و محکم سازند که بود و نبود افراد و غیبت هر از چند گاه برخی بازیکنان آن سیستم‌ها را ناکارآمد نکند و هرکس که به زمین گسیل می‌شود، مهره‌ای در پازل کلی و انجام‌دهنده قسمتی از کارها و مسئولیت‌های مقرر باشد. وقتی «سیستم» یک تیم را به حرکت در آورد، مجریان آن به درجات بعدی اهمیت تنزل می‌کنند و حضور یا غیبت‌شان سرنوشت‌ساز نخواهد بود. در این حالت است که سیستم و نحوه عملکرد، یک تیم را به پیش می‌راند و حتی اگر در یک مسابقه شش هفت بازیکن به‌دلایل مختلف غایب باشند، اجرای مؤثر مکانیسم مقرر بازی را برای تیم «در می‌آورد» و پیام‌آور پیروزی می‌شود.
شما فقط وقتی به یک بازیکن بیش از حد اتکا و او را بیش از اندازه‌های متعارف مسئول حل مشکلات درون زمین می‌کنید که یک سیستم کلی و دربرگیرنده همه جوانب یک بازی فراگیر را ندارید و از ترسیم و مستقر کردن آن در زمین عاجزید و اگر یک مهاجم‌تان برود، فلج می‌شوید.
این وضع و وصفی است که مربیان پرسپولیس دارند. آنها همه نداری‌های فنی و گروهی خود در کار تهاجم را به یک فرد (لوکادیا) واگذار کرده و از او خواسته بودند که با توان ذاتی و هوش شخصی‌اش تهاجم‌های اغلب کم‌اثر تیم را به نتیجه نهایی برساند و آنها را درون دروازه بنشاند و او هم تا وقتی در تیم بود، این کار را انجام می‌داد. حالا که آن مهاجم رفته، گل‌محمدی و دستیارانش حرفی برای گفتن ندارند و به جای درس گرفتن از گذشته و قوی کردن مکانیسم تهاجمی تیم و بی‌نیاز کردن آن از اشخاص و نفرات خاص، باز امید به صید یک فوروارد توانای دیگر از قماش و تبار لوکادیا بسته‌اند تا آن مرد حلال مشکلات و نارسایی‌هایی باشد که رفع و حل آن وظیفه مربیان است و نه لوکادیا و «لوکادیا»ها.
آیا «پریرا» مهاجم جدید برزیلی که قرمزها او را جذب کرده‌اند و قصد به کارگیری وی را در دیدارهای بعدی خویش دارند، توان حل مشکلاتی را که برشمردیم، دارد یا خیر؟ جواب این سؤال در آینده مشخص می‌شود اما آنچه هم اینک نیز روشن می‌نماید، این است که چنانچه پریرا هم لوکادیا‌وار عمل کند و گل‌های زیادی بزند، فقط یک تسکین‌دهنده موقتی برای دردهای پرسپولیس خواهد بود و تا زمانی که مکانیسمی که وصف آن را آوردیم در این تیم برقرار نشود، معضلات تهاجمی سرخ‌ها به طور اساسی و ریشه‌ای رفع نخواهد شد.