سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار
گل فولاد را یک بار دیگر نگاه کنید؛ فارغ از اشتباه بچگانه علی نعمتی در جاگیری و کیفیت پایین این بازیکن، ضربه دقیق و سرضرب بازیکن اسپانیایی فولاد چشم‌ها را خیره کرد. همه حیرت کردیم از این گل زیبا و تماشایی که در کلاس لالیگا بود.
بازیکن اسپانیایی فولاد که در 33 سالگی جایی در پلن و برنامه‌های اوساسونا نداشت، به جای خداحافظی از فوتبال مسیر دیگری در پیش گرفت و پیشنهاد فولاد را پذیرفت. او حالا در لیگ ایران با گل کلاس بالایش مقابل بازیکنان جوان ایرانی خودنمایی می‌کند. گل «روبرتو تورس» نشان داد که بازیکنان ایرانی در مقایسه با فوتبالیست‌هایی که در لالیگا-یا لیگ‌های معتبر اروپایی- بازی می‌کنند، چقدر ضعیفند.
البته او تنها نمونه از تفاوت بازیکنان پرورش یافته در آکادمی‌های حرفه‌ای اروپایی نیست. وقتی در لیگ ایران آقای گل‌ها-عباس‌زاده و رضا اسدی- با 6 گل تازه به لوکادیا رسیده‌اند که بازیکن خارج از فرم و ناآماده‌ای بود، بیشتر به پایین بودن کیفیت لیگ ایران پی می‌بریم. دو هفته بعد از پایان نیم‌فصل لیگ ایران، هنوز هیچ بازیکنی از لوکادیا سبقت نگرفته و البته غیبت این بازیکن فربه و چاق همچنان در ترکیب پرسپولیس مشهود است و پس از رفتن او پرسپولیس که صدرنشین لیگ است، مهاجمی استاندارد در قواره این تیم بزرگ ندارد و دیاباته را به زمین می‌فرستد که واکنش‌هایش روی توپ‌ها اغلب موجب خنده تماشاگران می‌شود.
در چنین لیگی، فقط ریکاردو آلوز تراکتور که با قربان بردیف از تیم غیرت قزاقستان به ایران آمد، مشتریان بزرگ و دست به نقدی دارد و در نقل و انتقالات زمستانی تمام تیم‌ها مشتری‌اش بودند. حالا به بازیکنان لیگ ایران پیشنهاد بازی در غیرت قزاقستان را بدهید؛ احتمالاً به همه می‌خندند و می‌گویند: لیگ قزاقستان کجاست؟
بازیکنان ایرانی با کیفیت پایین و نمایش‌های ملال‌آور هر سال دستمزد بیشتری می‌گیرند و بی‌آنکه باشگاه‌ها به کیفیت آنها توجه کنند، از جیب دولت و کارخانجات صنعتی قرارداد سنگین با آنها امضا می‌کنند و مهم نیست که در عوض هزینه‌های میلیاردی، چه آورده‌ای نصیب باشگاه و فوتبال ایران می‌شود.
آخرین نمونه از اتفاقات حیرت‌انگیز لیگ ایران، پیشنهاد یک دروازه‌بان 30 ساله برای تمدید با باشگاه فعلی است؛ وی به مالک متمول باشگاه اعلام کرده که اگر او را همچنان می‌خواهند، برای 5 سال 200 میلیارد باید به او بدهند. آیا بازیکنی در فوتبال ایران داریم که 200 میلیارد بیارزد؟ چرا باید مالک آن باشگاه -حتی اگر پول مفت و فراوان دارد- برای دروازه‌بان تیمش 200 میلیارد هزینه کند؟ در ازای چنین هزینه‌ای، دروازه‌بان یا بازیکن مذکور چه آورده‌ای برای باشگاهش خواهد داشت و بابت جذب او، یک ریال باشگاه می‌تواند درآمد کسب کند؟
فوتبال ایران سرشار از این تناقض‌هاست؛ نمایش ضعیف و پرایراد پرسپولیس که بازیکنان و مربیان میلیاردی دارد یکی دیگر از تناقض‌های فوتبال ایران است؛ چرا باید چنین تیمی با کیفیت نازل بازیکنان و مربیانش صدرنشین لیگ باشد؟ اگر پرسپولیس بهترین تیم ایران است، سایر تیم‌ها از چه کیفیتی برخوردارند و آیا این اتفاق علت اصلی خالی بودن استادیوم‌های ما نیست؟ حالا بهتر می‌فهمیم که چرا بعد از مدت‌ها تماشاگران که راهی به ورزشگاه‌ها نداشتند، از بازی استقلال – ملوان استقبال سردی داشتند و سکوهای خالی بدجور توی ذوق می‌زد.