آرمن ساروخانیان
@armen9971
بازگشت هیجان به لیگ
هفته هفدهم را باید مترادف بازگشت هیجان به لیگ برتر دانست. تماشاگران بعد از غیبت چندماهه توانستند به سکوها برگردند. هر چند حضور آنها هنوز محدود است و این هفته استقبال چندان بالایی نشد، ولی انتظار می‌رود در هفته‌های آینده جو سکوها گرم‌تر شود.
اتفاق دیگری که جذابیت لیگ را بالا برد، شکست پرسپولیس در اهواز بود. فاصله تیم گل‌محمدی با بقیه مدعیان کمی زیاد شده بود، ولی حالا رقابت در بالای جدول نزدیک‌تر شده و پیش‌بینی سرنوشت قهرمانی آسان نیست.
تولد مهری در استقلال
پیش از بازی استقلال – ملوان آماری از سعید مهری منتشر شد که در آستانه چهلمین بازی‌اش برای آبی‌پوشان نه گلی زده نه پاس گلی داده، ولی او در این بازی ترک عادت کرد و با دو پاس گل بهترین بازیکن تیمش بود.
او علاوه بر این دریبل‌ها و فرارهایی دیدنی که در مرکز زمین داشت، پاس بلندش که قایدی را تک به تک کرد کمتر از پاس گل نبود.
مهری نسبت به بازی‌های قبلی‌اش بازیکن متفاوتی بود و اگر تا پایان فصل با همین کیفیت بازی کند، بخش بزرگی از مشکلات میانه زمین استقلال را حل می‌کند.
در هفته‌های گذشته از ساپینتو بابت بازی دادن به مهری انتقاد می‌شد، ولی با نمایش پنجشنبه دیگر کسی نمی‌تواند از انتخاب مربی پرتغالی خرده بگیرد.
پریرا کجایی؟
همزمان با بازی پرسپولیس – فولاد، لیساندرو پریرا خرید جدید گل‌محمدی یک استوری منتشر کرد که با گوشی موبایل در حال تماشای بازی تیم جدیدش است، ولی هواداران ترجیح می‌دادند که او را در زمین ببینند.
پرسپولیس بازی را بدون مهاجم کلاسیک شروع کرد و گل‌محمدی امیدوار بود که مثل هفته‌های قبل یکی از بازیکنان مسئولیت گلزنی را به عهده بگیرد، ولی بعد از گل فولاد تغییر عقیده داد و دیاباته را پیش از پایان نیمه اول به زمین فرستاد. این مهاجم سرزن هم نتوانست تیمش را از شکست نجات بدهد تا جای خالی یک گلزن آماده احساس شود. پرسپولیس با این شکست تهدید سپاهان و استقلال را دوباره احساس می‌کند و برای حفظ فاصله در صدر جدول امیدش به پریرا است، به شرطی که او بیشتر شبیه لوکادیا باشد تا دیاباته.
جنگ نیمکت به جای
شطرنج مربیان
بازی فولاد – پرسپولیس حاشیه‌های زیادی در کنار زمین داشت که هنوز ادامه دارد. طبق قانون فوتبال از هر نیمکت یک نفر می‌تواند کنار خط برود که مربی یا دستیارش است، ولی در فوتبال ایران تعداد نفرات کنار زمین گاهی به پنج نفر هم می‌رسد، از سرپرست گرفته تا تدارکات. فوتبال قرار است شطرنج مربیان باشد و بازیکنان در زمین کارهای تمرین‌شده را پیاده کنند، ولی این روزها بیشتر از دیدن نتیجه تفکرات آنها شاهد درگیری لفظی‌شان کنار زمین هستیم. این رویه به بازی اهواز محدود نمی‌شود و تقریباً در تمام بازی‌ها می‌بینیم. ای کاش سازمان لیگ راهی برای توقف این اتفاقات پیدا کند و مربیان برای نتیجه گرفتن فقط روی ایده‌های فنی تمرکز کنند.
مورایس؛ ابهام بزرگ لیگ
سپاهان به لطف برد یک بر صفر در قائمشهر به دو امتیازی پرسپولیس صدرنشین رسید، ولی فراز و فرودهای این تیم اجازه نمی‌دهد که درباره کیفیت کار مورایس نظر قطعی داد. آنها هفته گذشته هم استقلال را در حالی بردند که بازی در نیمه دوم بیشتر در اختیار میهمان بود و بدون پنالتی ناشیانه یزدانی با تساوی به پایان می‌رسید.
به نظر می‌رسد که برای نظر قطعی درباره عملکرد مورایس باید تا پایان فصل صبر کرد و با خریدهای جدید احتمالاً چهره سپاهان کمی تغییر کند. مهر تأیید موفقیت مورایس تنها با قهرمانی لیگ برتر ثبت می‌شود، ولی رقابت در بالای جدول به قدری فشرده است که یک نمایش ضعیف ممکن است رتبه هرکدام از تیم‌ها را بالا و پایین کند، پس برای نظر دادن درباره دستیار سابق مورینیو فعلاً صبر می‌کنیم.
تراکتور، تهدید جدید
برای مدعیان
پیش‌بینی می‌شد که جدایی بردیف به تراکتور آسیب بزند، ولی انتخاب خمز کمک کرد که سیر صعودی تیم تبریزی ادامه داشته باشد. تراکتور با مربی اسپانیایی فوتبال جذابی بازی می‌کند و نتایج خوبی گرفته است. برد این هفته در فولادشهر کمک کرد که تراکتور به رده پنجم جدول صعود کند و می‌توان آنها را تهدیدی تازه برای چهار تیم مدعی بالای جدول دانست.
خمز نشان داد که می‌توان در کوتاه‌مدت هم مدل بازی و نتایج یک تیم را تغییر داد. حضور چنین مربیانی می‌تواند در درازمدت چهره لیگ برتر را تغییر دهد و فوتبال ایران را از بازی‌های کم‌گل و ملال‌آور نجات داد.
یک هافبک، مدعی آقای گلی
خمز در هفته‌های گذشته از روی ناچاری رضا اسدی را به خط حمله برده و هت‌تریک او مقابل ذوب‌آهن نشان داد که تصمیم مربی اسپانیایی تراکتور درست بوده. اسدی در دوره بردیف در پست هافبک میانی هم سه گل زده بود و با این سه گل به صدر جدول گلزنان چسبید، کنار لوکادیا که به هلند برگشته و همبازی‌اش عباس‌زاده که مصدوم است.
ظاهراً خمز از عملکرد اسدی در خط حمله راضی است و در این پست ادامه خواهد داد، یعنی باید او را مدعی جدی آقای گلی این فصل بدانیم. اسدی به‌دلیل ویژگی‌های بازی‌اش انتقال موفقی از خط میانی به خط حمله داشته، ولی این هشداری است که لیگ بیست و دوم چقدر گلزن باکیفیت کم دارد.
«قلعه‌تایم» را جدی بگیرید
گل‌گهر گل تساوی به مس رفسنجان را در دقیقه 92 زد تا سایت‌ها دوباره از تیتر «قلعه‌تایم» استفاده کنند. این اصطلاح سال‌ها قبل باب شد، زمانی که تیم‌های قلعه‌نویی در وقت تلف‌شده گل می‌زدند و آن را به «فرگی تایم» منچستریونایتد تشبیه کردند.
یکی از مشهورترین نمونه‌ها گل ثانیه پایانی پیروز قربانی در برد 2-3 استقلال در دربی سال 83 بود. این بار هم وقتی گل‌گهر در آستانه شکست بود، سهرابیان که جلو کشیده بود با ضربه سر گل تساوی را زد. حربه سانتر و پیشروی بازیکنان بلندقامت همیشه در دقایق پایانی جواب می‌دهد و تیم‌های قلعه‌نویی این روش را به خوبی پیاده می‌کنند. با این حال این سومین تساوی متوالی سیرجانی‌ها بود که برای این تیم روند خوبی نیست و در صورتی که این هفته در خانه سپاهان هم نتیجه نگیرند، موقعیت‌شان در بالای جدول به خطر می‌افتد.
نفتی‌ها در خطر
رضا عنایتی این هفته موفق شد روند پنج باخت متوالی نفت مسجدسلیمان را با تساوی خانگی بدون گل مقابل هوادار متوقف کند، با این حال او کار سختی برای نگه داشتن قعرنشین دارد. آنها از 17 بازی فقط 10 امتیاز گرفته‌اند و با 37 گل خورده بدترین خط دفاع را دارند. یک پله بالاتر از آنها نفت آبادان 11 امتیازی است که این هفته در اراک سه بر یک شکست خورد.
دو تیم نفتی این فصل شرایط بدی دارند و حتی تغییرات نیم‌فصل هم نتوانسته خیلی به آنها کمک کند. تاوارس توانسته کیفیت صنعت نفت آبادان را کمی ارتقا بدهد، ولی همچنان این دو تیم خوزستانی نامزد اصلی سقوط هستند. حذف این دو تیم ضربه سختی برای این استان فوتبال‌خیز خواهد بود.
باز هم صفر – صفر
هر چند در هفته هفدهم شاهد چند بازی خوب و گل‌های دیدنی بودیم، ولی بازی نفت مسجدسلیمان و هوادار اجازه نداد که این هفته بدون تساوی بدون گل به پایان برسد. تساوی بدون گل رایج‌ترین نتیجه لیگ بیست و دوم است و در بعضی از هفته‌های لیگ حتی شاهد سه تساوی بدون گل بودیم.
هفته‌های نهم و پانزدهم تنها هفته‌هایی است که بازی بدون گل نداشته. شاید نزدیک شدن به هفته‌های حساس پایانی و نیاز تیم‌ها به سه امتیاز، مربیان را از پیله احتیاط خارج کند، ولی این نتیجه بیش از هر چیز یادآور تاکتیک‌های محتاطانه و ضعف فنی مهاجمان است.