«بلیت یک میلیونی برای بازی استقلال و ملوان به فروش میرسد!» انتشار این خبر آن قدر عجیب بود که در آستانه بازی هفته هفدهم استقلال هر فوتبالی را بهتزده میکرد. سرانجام در ورزشگاه به روی تماشاگران باز شد (البته فقط 30 درصد از استادیوم قرار است پر شود!) اما همین مقدار از سکوها هم با فروش بلیتهای میلیونی به افرادی خواهد رسید که قطعاً توان مالی بهتری دارند و اقشار آسیبپذیر جامعه از حضور در ورزشگاه محروم میشوند. بد نیست اطلاعات مختص فروش را که روی خروجی سایتها آمده بود، با هم مرور کنیم: «با توجه به صدور مجوز حضور تماشاگران، بلیتفروشی بازی استقلال و ملوان روز گذشته آغاز شد و این در حالی بود که قیمتها دو برابر شده بود و افزایش چشمگیری داشت. بر اساس قیمتهای جدید بلیتهای پشت دروازه 100هزارتومان و بلیتهای روبهروی جایگاه 200هزارتومان به فروش رسید. علاوه بر این، قیمت بلیتها در جایگاه ویژه نیز به یک میلیون تومان افزایش پیدا کرده بود.»
افزایش چشمگیر بلیت مسابقهای که بعد از مدتها سکوهای خالی را پر میکرد، جای تعجب و البته تأمل داشت. به نظر میرسید مسئولان بهدلیل بسته بودن در ورزشگاهها و ضرری که به خاطر سکوهای خالی شامل حالشان شده بود تصمیم گرفتند که این بار با افزایش بلیت ضررهای گذشته را جبران کنند. اما به این توجه نکرده بودند اغلب افرادی که بهعنوان تماشاگر سکوها را پر میکنند قشر آسیبپذیر جامعه هستند و خرید بلیتهای 100 هزارتومانی نیز آنها را به زحمت میاندازد چه برسد به اینکه بلیت یک میلیون تومانی در اختیار آنها قرار بگیرد! بارها گفته شده لطف فوتبال به تماشاگرانش است و اگر این تماشاگران را از فوتبال بگیری جذابیتی نخواهد داشت. حتی کریهای رایج بین هواداران هم زیبایی این ورزش را دوچندان میکند، اما اگر قرار باشد این ورزش پرطرفدار که غالب طرفدارانش را افراد کم سن و سال و از قشر آسیبپذیر جامعه تشکیل میدهند با رقم پول بلیت بهتزده کنیم با دستان خودمان این تماشاگر پرشور را از فوتبال خواهیم گرفت. قرار نیست تاوان کسری بودجه فوتبال را افرادی بدهند که خودشان جزو سرمایههای بیچون و چرای فوتبال هستند. در این چرخه معیوب فوتبال که ریاست آن با کلی انتقاد روی صندلی ریاستش نشسته و ارکان انتخابی آن هم قابل نقد هستند، تصمیماتی از این قبیل هم میتواند مهر تأییدی باشد بر ضعفهای مدیریتی مردان فدراسیون. در هیاهوی فوتبال و در حالی که هیچ چیز در این ورزش سر جای خودش نیست سرمایههایش که همانا تماشاگران آن هستند را نگیریم.