امیررضا همایون
خبرنگار ورزشی
آخرین خاطره شما از میزبانی کشورمان از یک تیم بین‌المللی سطح بالا به کی و کجا بازمی‌گردد؟ من که خاطره‌ای ندارم چون هرچه در این باب اتفاق افتاده، مربوط به پیش از دنیا آمدن من بوده! بله، منظور من دقیقاً بازی پرسپولیس و بایرن مونیخ در ورزشگاه آزادی تهران است. اگر دقیق به میزبانی فوتبال ایران نگاهی کنیم، متوجه می‌شویم که فوتبال ایران پس از آمدن تیم بایرن مونیخ در سال‌های ابتدایی دهه 80 شمسی به تهران دیگر از تیمی در حد و اندازه و آوازه باشگاه اول ایالت باواریای آلمان میزبانی نکرده و در این سال‌ها تنها حسرت میزبانی کشورهای حاشیه خلیج فارس مانند قطر و امارات از تورنمنت‌های معتبر را خورده‌ایم. حالا به این دو کشور باید عربستان را هم اضافه کنیم که با صرف میلیاردها دلار برترین بازیکنان جهان را به کشورش می‌آورد و در تلاش برای کسب امتیاز میزبانی جام جهانی فوتبال در سال 2023 است. نکته‌ای که با این حجم امکانات دور از دسترس نیست و شاید عربستان تبدیل به چهارمین کشوری در قاره آسیا شود که از مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان میزبانی می‌کند. آن زمان هم ما در خاطرات گذشته خودمان غوطه‌ور هستیم و به این موضوع که ادسون آرنتوس دوناسیمنتو (پله) 5 دهه قبل و پیش از انقلاب به ایران آمده یا اینکه ما زمانی و در سال‌های دور یکی از پیشرفته‌ترین و بزرگترین ورزشگاه‌های قاره آسیا را در اختیار داشتیم، افتخار و خاطره‌بازی می‌کنیم. این موضوع که حالا و پس از گذشت بیش از چهار دهه از ساخت آن که تبدیل به یک ورزشگاه فرسوده شده هم اصلاً مهم نیست. مهم این است که ما با خاطرات‌مان افتخار کنیم. خاطراتی که با این شرایط هرگز دیگر تکرار نخواهد شد و فوتبالدوستان ایرانی همیشه در حسرت کشورهای حاشیه خلیج‌فارس می‌مانند.