وصال روحانی
روزنامه نگار
مس رفسنجان در پایان نیم‌فصل اول لیگ برتر فوتبال کشور با جمع‌آوری 22 امتیاز در 15 مسابقه خود در رده جالب توجه پنجم جدول نشسته است.
بالاتر نشستن این تیم کرمانی از امثال تراکتور، فولاد، ذوب آهن و آلومینیوم اراک را چگونه باید تعبیر و تفسیر کرد؟ در پاسخ باید گفت محمد ربیعی سرمربی مس رفسنجان تیمی را ساخته که سلاح و پایه اصلی کارش نظم فردی و انضباط گروهی است و برای هر مسابقه‌ای طرح و برنامه دارد. امسال عامل نخست بالانشینی «مس» در عین پرمهره‌تر بودن اکثر رقبایش، داشتن یک خط دفاعی قوی و بسیار کم اشتباه است. خطی که در پایان نیم فصل اول لیگ فقط چهار گل خورده که در تاریخ تمامی لیگ‌های ایران و لااقل در لیگ‌های 16 تیمی که هر نیم فصل آن مشتمل بر 15 مسابقه برای هر تیم می‌شود، امری بی‌سابقه است. با این حال ربیعی که خودش مس رفسنجان را چهار سال پیش از لیگ دسته اول به لیگ برتر ارتقا بخشید، در هر دو فصل قبلی این لیگ هم صاحب هویتی قوی کرده و باسلاح‌های ویژه خودش در نیمه اول جدول جای داده و حتی تا نزدیکی کسب سهمیه آسیایی هم پیش رفته بود. بواقع مسی‌ها در لیگ‌های بیستم و بیست و یکم هم گل‌های کمی خورده بودند و با بهره‌گیری از مهره‌های گلساز و گلزن خود در هر فرصت حاصله در زمین تیم‌های رقیب به گلزنی نایل شده و امتیازات لازم را می‌اندوختند.
 
«کار راه بیندازها» ی مس
در سیستم کاری مس رفسنجان اضافه بر همت عالی مدافعان این تیم و هنرهای دروازه‌بانی حامد لک (و اخیراً داود نوشی صوفیانی) به هافبک‌ها و مهاجمانی می‌رسیم که برای اجرای طرح‌های مورد نظر ربیعی بهترین گزینه‌ها هستند. فرشید باقری که چند فصل هافبک دفاعی «کار راه بینداز» استقلال بود، حالا در مرکز زمین تیم رفسنجانی همین کار را انجام می‌دهد و امثال میثم تیموری و حسن جعفری تلاش‌های او را کامل می‌کنند. محسن آذرباد که از بهترین صادرکنندگان پاس گل در دو فصل گذشته بوده، امسال هم در این زمینه فعال است و با این که گادوین منشأی نیجریه‌ای با اکتفا به یک گل زده، امسال هیچ نشانی از مردی ندارد که فصل پیش با به ثمر رساندن 15 گل آقای گل لیگ شد، اما لوسیانو پریرا (شیمبا) دیگر مهاجم خارجی این تیم با ‌وجود نزدیک شدن به سن 40 سالگی جور او را کم و بیش می‌کشد و فراز امامعلی، مهدی ترکان و گاهی هم مهرداد رضایی در این پروسه با شیمبا همراهی می‌کنند. این ایراد به تیم ربیعی وارد است که چرا با ‌وجود صعود تا رده پنجم جدول فقط 9 گل در 15 بازی خود زده که رقم به‌شدت ناامید‌کننده‌ای است اما سرمربی 41 ساله این تیم لابد این دفاعیه را دارد که وقتی تیمش این قدر کم گل می‌خورد، نیازی به گلزنی‌های بیش از این هم ندارد و با تک گل‌های مردانی هم که نام‌شان پیشتر آمد، امورات تیم وی می‌گذرد.
 
پی آمدهای تغییری که اعمال نشد
وضعیت امروز مس رفسنجان اما متفاوت با شریط این تیم در 25 روز پیش است. در آن زمان با تغییر مدیریت در این باشگاه ربیعی دست به استعفای البته شفاهی از سمت خود زد و این تصور پیش آمد که شاید این کار را انجام داده تا دست مدیران جدید را برای اعمال تغییرات احتمالی در جمع مربیان تیم باز نگه دارد. واقعیت امر هر چه بوده باشد، ربیعی پس از ابقا شدن در تیمش و کسب دو، سه نتیجه خوب تازه و رفیع‌تر ساختن جایگاه مس در جدول تأکید کرد که این آخرین فصل حضور او در این تیم است و در پایان فصل از جمع رفسنجانی‌ها جدا می‌شود. آیا این بدان معنا نیست که او از همین حالا با تیم فصل بعد خودش به توافق رسیده و در آن زمان هدایت آن تیم را در دست خواهد گرفت؟ شاید هم ربیعی به خاطر برخی اخبار و شایعات که حاکی از وجود تمایلاتی در هیأت مدیره باشگاه و آوردن یک مربی جدید به جای وی در ماه گذشته بود، این حرف را زده و مدعی جدایی در پایان فصل شده و واقعاً این کار را نخواهد کرد اما شاید بهتر باشد در صورت حفظ نسبی وضعیت فعلی تیم و رسیدن مجددش به رتبه‌ای آبرومندانه در جدول (رتبه‌ای بین پنجم تا هفتم) به ربیعی فرصت کار برای حداقل یک فصل دیگر هم داده شود زیرا امکان دارد دستاورد بعدی او برای باشگاهش بیشتر و بهتر از تما‌م توفیق‌های قبلی ا‌و باشد. این تیم با سیاست‌ها و تاکتیک‌های ربیعی و فرمول‌های اختصاصی او خو گرفته و اطمینانی در دست نیست که مربی بعدی با این تیم چه خواهد کرد و اگر تغییرات محسوسی را در نگرش‌ها و مکانیسم‌های مس اعمال کند، حال آن مثبت خواهد بود یا منفی.
 
سر کیسه‌ای شل‌تر!
در یک کلام ربیعی موفق‌تر از آن بوده که سران مس رفسنجان از قطع همکاری با او استقبال کنند و خطرات احتمالی آن را به جان بخرند. حتی اگر ربیعی اصرار بر رفتن داشته باشد و تیم جدید وی نامدارتر از مس باشد و دستمزد بیشتری به وی بدهد، شرایط و جایگاه فعلی مردان ربیعی به گونه‌ای است که می‌ارزد باشگاه برای حفظ وی تلاش و حتی سر کیسه را برای او شل‌تر از سابق کند!