این روزها بحث بودجه سال 1402 بسیار داغ است. دولت برنامه را به مجلس داده و نمایندگان در کمیسیون‌های تخصصی بایـــــــــــد در مورد زیرشاخه‌های مختلف این برنامه نظر دهند.
آنچه روشن است اینکه دغدغه اول نمایندگان مردم در مجلس باید معیشت و اقتصاد مردم باشد؛ اما اینکه به ورزش به‌عنوان مقوله‌ای غیرجدی نگاه شود و مثل مدارس، حکم زنگ تفریح پیدا کند، عادلانه نیست.
ورزش به‌عنوان پدیده‌ای که نگاه تمام جامعه را به‌دنبال خود دارد می‌تواند همواره اثراتی محسوس روی نشاط یا افسردگی جامعه داشته باشد. قهرمانان رشته‌های مختلف، عزیز مردم می‌شوند چون مردم ورزش را با گوشت و پوست و تمام احساس‌شان دنبال می‌کنند.
اما ورزش با وجود اثرگذاری کلان در لایه‌های مختلف جامعه آن طور که باید و شاید توسط مجلس مورد اقبال و لطف قرار نمی‌گیرد. ورزش کشور این روزها درگیر مسائل متعددی است که بعضی از آنها به‌دلیل نبود منابع مالی متوقف می‌مانند.
جدا از پروژه‌های بزرگ، برنــــــــــامــــه‌هـــــای مختلــــــف فدراسیون‌ها (که خــــــــود را برای بازی‌های آسیایی سال آینده آماده می‌کنند) مختل می‌شود چون آن طور که باید و شاید مورد حمایت مالی قرار نمی‌گیرند.
مجموعه‌های ورزشی بزرگ ما در خطر تخریب هستند و ورزشگاه آزادی به‌عنوان تنها ورزشگاه استاندارد تهران، معطل 600 میلیارد تومان است تا نونوار شود و بتوانیم سال‌های آینده هم از آن استفاده کنیم؛ اما چنین پولی موجود نیست.
جدا از ورزش قهرمانی که بخش چشمگیر وزارت ورزش است و این وزارتخانه همواره با نتایج این بخش قضاوت می‌شود، بخش دیگری هم در وزارتخانه سئول، مأموریت دارد برای توسعه ورزش تلاش کند: معاونت همگانی.
ساخت و ساز و مرمت و نگهداری، ورزش قهرمانی، ورزش همگانی، پوشش همه امور فدراسیون‌های المپیکی که در ارتباط با کمیته ملی المپیک برای بازی‌های آسیایی و المپیک فعالیت می‌کنند، از جمله مواردی است که باید به شکلی جدی مورد توجه قرار گیرد تا رقابت قهرمانان نجیب ما با قهرمانان کشورهای دیگر، نابرابرتر از این نشود.
انتظار مردم از نمایندگانشان در مجلس به طور قطع در زمینه معیشت است؛ اما اگر بنا باشد به امور دیگر پرداخته شود، مردم توقع نگاهی منصفانه و عادلانه به مقوله ورزش دارند.
ورزش می‌تواند جلوی بسیاری از کاستی‌ها و ناراستی‌ها را بگیرد؛ به شرط آنکه دست مدیرانش برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف، بسته نباشد. قطعاً باید بودجه را هدفمند و برنامه‌ریزی شده تزریق کرد. این هدفمندی را می‌توان در مورد ورزش چندبرابر کرد. نمایندگان می‌توانند به ازای بودجه برنامه مدون بخواهند؛ اما کاش با روی باز با مقوله ورزش روبه‌رو شوند و مدیران ورزش کشور را در تنگنا نگذارند.