حمیدرضا عرب
روزنامهنگار
پر واضح است که علی فتحاللهزاده با ساپینتو زاویه دارد و بیمیل نیست با گزینهای که خودش انتخاب کرده راه قهرمانی را برود و به جام دست یابد. سکوت آقای مدیر در روزهایی که ساپینتو بشدت نیاز به حمایت داشت این تضاد را نمایان میکند و پرده از یک اختلاف زیرپوستی عمیق برمیدارد.
علی فتحاللهزاده درست در نقطهای که نیاز بود سرمربی این باشگاه مورد حمایت قرار بگیرد، برخلاف رویه همیشگیاش در رسانهها ظاهر نشد و حتی کلامی در حمایت از ساپینتو حرفی به زبان نیاورد.
برخی بر این باورند که مدیرعامل استقلال در آستانه بازی با تراکتور از ساپینتو حمایت خواهد کرد و برخی هم اعتقاد دارند که آقای مدیر همین سیاست را تا بعد از بازی با تراکتور پی خواهد گرفت تا نتیجه این بازی مشخص شود.
با دو رویکرد میتوان به سیاست اتخاذ شده از سوی مدیرعامل استقلال نگریست. رویکرد اول این است که فتحاللهزاده احتمالاً نمیخواهد وارد چالش شایعه برکناری ساپینتو شود و تلاش میکند خودش را از رسانهها دور نگه دارد تا به نقطه تصمیمگیری برسد و رویکرد دوم میتواند نشأت گرفته از بیمیلی عمیق او نسبت به ادامه کار با این مربی باشد.
از گوشه و کنار باشگاه استقلال نیز شنیده میشود که مدیرعامل استقلال نسبت به برخی رفتارهای آقای سرمربی دلخور است. موضوع برمیگردد به انتقاد صریح آقای سرمربی از آقای مدیر در نشست خبری پیش از بازی با مس رفسنجان که آنجا ساپینتو صراحتاً اعلام کرد مدیران باشگاه در راستای بهبود اوضاع محل تمرین این تیم در کمپ ناصر حجازی اقدامی انجام ندادهاند و اشکالاتی در کمپ وجود دارد.
این انتقاد ظاهراً به مذاق فتحاللهزاده خوش نیامده و او را به یک منتقد جدی اما زیرپوستی تبدیل کرده است.
اما پرسشی که مدیرعامل استقلال باید به خوبی روی آن تأمل کند این است که آیا اعمال چنین سیاستی میتواند به سود او و استقلال باشد؟ تردیدی نیست که اگر فتحاللهزاده اقدام به تغییر کادرفنی کند، تنها برگ باقی مانده خود برای تداوم حضور در این باشگاه را خواهد سوزاند و اگر بعد از ساپینتو بار دیگر استقلال با مربی جدید روی نوار ناکامی قرار بگیرد، او قربانی خواهد شد.
اما عمیقتر که به این ماجرا مینگریم به نتایج بزرگتری میرسیم. استقلال اکنون به واقع از لحاظ مالی ظرفیت تغییر سرمربی خود را ندارد مگر آنکه خود ساپینتو رأساً اقدام به کنارهگیری از استقلال کرده، حقوقش را ببخشد و راهی پرتغال شود که با توجه به سلسله رفتارهایی که در سالهای گذشته از سوی مربیان خارجی در فوتبال ایران به کار گرفته شده بسیار بعید است که آنها راضی به استعفا شوند و قطعاً تمام حقوق خود را دریافت خواهند کرد؛ درست مانند اقدامی که استراماچونی انجام داد.
بنابر این اینکه تصور کنیم کنار گذاشتن ساپینتو نیز از سوی فتحاللهزاده اقدامی در دسترس خواهد بود بسیار غیر منطقی است و با توجه به اینکه مدیرعامل استقلال گزینههای آنچنانی نیز در اختیار ندارد پیشبینی میشود که او ناچار به ادامه همکاری با ساپینتو باشد و تا آخر فصل نتواند جایگاه این مربی را در استقلال تغییر دهد.
به همین دلیل روشن علی فتحاللهزاده باید از هر اقدامی که منجر به سستتر شدن کانون تیمش خواهد شد خودداری کرده و عمیقاً از ماجراجویی دوری کند.
انتشار خبر سفر او به امارات به جهت مذاکره با پین و یا با باشگاه شبابالاهلی نوعی خودزنی محسوب میشود.
هر چند که حجت کریمی در مصاحبهای اعلام کرد فتحاللهزاده به امارات نخواهد رفت که شاید این واکنش رگههایی از اختلاف میان اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل را به سبب انجام این سفر نشان میدهد اما انتشار اولیه خبر فوق نیز به استقلال لطمههایی وارد کرد و این ظن را به وجود آورد که آقای مدیر قصد دارد برای مذاکره با فرهاد مجیدی و فراهم کردن مقدمات بازگشت او به لیگ ایران راهی امارات شود که این سیاست بیتردید هیچ دستاوردی برای دوران مدیریت او در استقلال به همراه نخواهد داشت و استقلال را بیش از هر زمان دیگری به سمت پرتگاه خواهد برد.