آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی
بازی تراکتور مقابل استقلال شاید مهم‌ترین بازی هفته بود. نبردی تمام عیار که جزو کلاسیک‌های فوتبال ایران محسوب می‌شود و قدمتی به اندازه فوتبال ایران دارد. دو تیم باریشه، پرطرفدار و مدعی که همیشه برای هم در لیگ شاخ و شانه کشیده‌اند. برای استقلال که در سال‌های اخیر هیچگاه تبریز را دست خالی ترک نکرده، 3 امتیاز این بازی از نان شب واجب‌تر بود تا در کورس بالای جدول باقی بماند.
در مقابل تراکتور که با خمز هنوز در لیگ به نظر قوام نیافته، این بازی بهترین فرصت بود تا سرمربی لالیگایی پرشورها نشان دهد که چند مرد حلاج است. تاکتیک خمز اما برای این بازی بسیار هوشمندانه بود. سرمربی تراکتور برای رسیدن به دروازه حریف یک آدرس ساده و سرراست به بازیکنانش داده بود؛ حمله از عمق. خمز نشان داد که در چند روز منتهی به این بازی را به بطالت نگذرانده و حسابی استقلال را آنالیز کرده. سرمربی اسپانیایی تراکتور دریافته بود که مدافع مرکزی استقلال از سیلوا گرفته تا یزدانی در عمق دچار ضعف هستند و هافبک دفاعی استقلال نیز بیشتر از آنکه به فکر توپگیری و پوشاندن حفره‌های دفاعی تیمش باشد، میل به هجوم دارد. از همین رو برای رسیدن به دروازه حریف همین نسخه ساده اما کاربردی را تجویز کرد؛ نسخه‌ای که سبب شد تا تراکتور خیلی راحت به دروازه استقلال برسد. مهاجمان تراکتور در این بازی بارها و بارها با همین فرمول موقعیت ساختند و البته دو بار به تور زدند تا فاتح بازی بزرگ آخرین هفته نیم فصل باشند.
این فرمول ساده نشان داد قهرمان فصل گذشته برخلاف سال پیش در قلب دفاع و در فاز تدافعی به‌شدت آسیب‌پذیر است و برابر مهاجمان حریف خیلی زود سپر می‌اندازد. از دفاع آهنین و باصلابت فصل گذشته هیچ اثری نیست و این همان نقیصه‌ای است که سبب شده تا استقلال در تمام هفته‌های نیم فصل نخست پشت سر بقیه مدعیان قرار بگیرد و به صدر جدول نرسد. نقیصه‌ای که در نیم‌فصل دوم که بازی‌ها فشرده‌تر و نزدیک‌تر می‌شود، می‌تواند استقلال را زمینگیر کند؛ اگر برطرف نشود.