سمیه مهدی‌پور
خبرنگار

 قبل از آن که فصل شروع شود، رضا درویش به یحیی گل‌محمدی گفت: «روی هر بازیکنی که دست بگذاری، چند روز بعد در رختکن است!» سرمربی باتجربه و کارکشته سرخپوشان هم از این فرصت بهترین بهره را برد و از صدر تا ذیل تیمش را نوسازی کرد.
آنها فصل تازه‌ای را آغاز کردند و چنان ریخت و پاشی صورت گرفت که از خواندن نـــــــــــــام و نشان بازیکنان هم می‌توانستیم بفهمیم قرار است یک قهرمانی دیگر رقم بخورد. قهرمان کردن چنین تیمی، از نوشیدن یک لیوان آب هم آسان‌تر بود اما وقتی فصل شروع شد، برخی نتایج عجیب، توی ذوق می‌زد.  تیمی که برای قهرمانی در آسیا بسته شده، برای کسب امتیاز از معمولی‌های لیگ هم به مشکل برخورد.
آنها البته خود را پیدا کردند اما همیشه بهانه‌هایی برای توجیه عملکرد ضعیف بود. یک روز زمین تمرین، یک روز پاداش تیم و روز دیگر رفتن لوکادیا؛ در حالی که باقی تیم‌ها با مشکلات عجیب‌تری مواجه بودند و خودشان امتیاز از دست می‌دادند.
یعنی نیازی نبود پرسپولیس همه را ببرد تا قهرمان نیم‌فصل شود چون سایر رقبا جانِ کسب برد نداشتند و این موضوع به تیم کمک کرد تا صدرنشین شود و در جایگاه نخست جدول باقی بماند.
حالا یحیی گل‌محمدی فهمیده نیازی نبود برای رفتن لوکادیا ناله کند زیرا یک جوان 22 ساله که از آکادمی آمده، بار تیمش را به دوش می‌کشد.
 پرسپولیس همین حالا، بدون لوکادیا و شیخ دیاباته (که این آخری، داستانی بود برای خودش!) هم قوی‌ترین و پرمهره‌ترین تیم ایران است؛ تیمی که باید قهرمان شود آن هم با فاصله زیاد امتیاز نسبت به دومین تیم جدول.
گل‌محمدی هیچ بهانه‌ای برای عدم موفقیت ندارد چون او به قدری خوشبخت است که وقتی مهاجمی ندارد، عمری می‌آید و برایش گل می‌زند.  این تیم، شاید شایستگی کامل برای قهرمانی را نداشته باشد اما مهره و امکانات کافی برای این عنوان را در اختیار دارد.