هنوز داغ رفتن پله اسطوره فوتبال برزیل سرد نشده بود که سرطان بار دیگر دست روی فوتبالیست‌های جهان گذاشت.
مهاجم سابق ایتالیا و چلسی روز گذشته در سن 58 سالگی پس از چند سال مبارزه با سرطان پانکراس درگذشت. جانلوکا ویالی در ماه دسامبر به‌دلیل شروع درمان سرطان لوزالمعده از مربیگری در تیم ملی ایتالیا کنار رفت. مهاجم سابق ایتالیا و چلسی پس از اینکه در سال 2017 این بیماری را شکست داد بار دیگر در سال 2021 برای بار دوم به این بیماری مبتلا شد و در نهایت روز گذشته در سن 58 سالگی درگذشت. ویالی قبل از پیوستن به چلسی در سال 1996 برای کرمونزه، سمپدوریا و یوونتوس به میدان رفته بود.
در سال 1998 او پس از جدایی رود گولیت، سرمربی - بازیکن آبی‌ها شد و در آن سال این باشگاه را در جام اتحادیه، جام یوفا و سوپرجام یوفا به افتخار رساند.
ویالی دوران بازی خود را در پایان فصل 99-1998 به پایان رساند تا روی سرمربیگری تمرکز کند و قبل از اینکه در اوایل فصل 2001-2000 اخراج شود موفق شد با چلسی جام حذفی و چریتی شیلد را به ارمغان بیاورد.
ویالی 59 بار برای ایتالیا بازی کرد و 16 گل به ثمر رساند و اخیراً سرپرست تیم ملی بود.
ویالی در سال 1964 در شهر شمالی کرمونا به دنیا آمد و در باشگاه‌های ایتالیایی سمپدوریا، یوونتوس و همچنین تیم انگلیسی چلسی دوران درخشانی را پشت سر گذاشت و 59 بازی ملی برای ایتالیا انجام داد.
در یک مستند که در ماه مارس توسط نتفلیکس منتشر شد، ویالی سرطان را به‌عنوان «همدم سفر» توصیف کرد و امیدوار بود سرانجام او را در آرامش رها کند.
او در این مستند گفت: «بیماری می‌تواند چیزهای زیادی به شما بیاموزد و می‌تواند شما را وادار کند تا فراتر از شیوه‌ای که در آن زندگی می‌کنید، بروید.» با وجود این بیماری، او همچنان توانست نقش مهمی در قهرمانی ایتالیا در یورو 2020 ایفا کند و به روبرتو مانچینی، یار قدیمی سمپدوریا و مربی ملی کمک کند. ویالی و مانچینی در سال 2021 ایتالیایی‌ها را به قهرمانی رساندند و جام را در ورزشگاه ویمبلی بالای سر بردند؛ جایی که 29 سال قبل، آنها با تیم سمپدوریا فینال جام اروپا را به بارسلونا باخته بودند.

 من با سرطان مبارزه نمی‌کنم، زیرا فکر نمی‌کنم بتوانم در آن نبرد پیروز شوم. او حریف بسیار قوی‌تری از من است. او یک همراه ناخواسته سفر است، اما من نمی‌توانم کاری علیه او انجام دهم. او با من سوار قطار شد و من باید با
سر پایین به سفر ادامه دهم، هرگز تسلیم نخواهم شد و به این امید که این همراه ناخواسته خسته شود و بگذارد سال‌های دیگر در آرامش زندگی کنم، زیرا کارهای زیادی وجود دارد که می‌خواهم انجام دهم. داستان او در لندن به پایان رسید و در آنجا پذیرفته شد. آنجا، برای آخرین بار.

به‌عنوان فوتبالیست، ویالی یک مهاجم استثنایی بود، زننده 259 گل در 673 بازی برای باشگاه‌هایش و علاوه بر این، 16 گل در 59 بازی به‌عنوان بازیکن آتزوری. او در دوران حرفه‌ای خود توانست دو قهرمانی سری آ با سمپدوریا و یووه، یک لیگ قهرمانان اروپا (یووه 96-95)، یک سوپر جام اروپا (چلسی 1998)، یک جام یوفا (یووه 93-1992)، دو جام برندگان با سمپدوریا در فصل 90-1989 و با چلسی در فصل 98-1997، یک جام حذفی انگلیس (چلسی 97-1996)، چهار جام حذفی ایتالیا (یکی با یووه و سه تا با سمپدوریا)، یک جام اتحادیه انگلیس با چلسی و دو سوپرجام ایتالیا کسب کند و در به یادماندنی‌ترین قهرمانی‌های دوران حرفه‌ای‌اش موفق شد که با سمپدوریا اسکودتو را فتح کند که همیشه به یاد هواداران تیم ایتالیایی باقی خواهد ماند.