وصال روحانـی
روزنامه‌نگار
در جدیدترین جدول تیم‌های ملی برتر فوتبال جهان که فیفا هر ماه آن را تنظیم و ارائه می‌کند ایران با چهار پله تنزل نسبت به جدول قبلی در رده بیست و چهارم دنیا نشسته و در میان آسیایی‌ها هم برخلاف اکثر اوقات طی شش هفت سال اخیر حائز رتبه اول نیست و این مقام را به ژاپن سپرده و خودش در جای دومی استقرار یافته است. شاید عده‌ای با خرده گرفتن به نهاد حاکم بر فوتبال جهان، ایران را با اشاره به توان ذاتی و بالقوه‌اش همچنان تیم اول آسیا توصیف کنند اما واقعیت امر این است که هر یک از این جدول‌ها بر اساس آخرین اتفاقات، جدیدترین نتایج مسابقات ملی و  به واقع بر مبنای واپسین داده‌های اطلاعاتی فوتبال کشورها محاسبه و ارائه می‌شود و هیچ تیمی فقط بر اساس دستاوردهای گذشته‌اش در صدر نمی‌ماند و نتایجی که در یک ماه منتهی به تنظیم فهرست گرفته، ملاک اصلی نشستن‌اش در جدول و مکانی است که به خود اختصاص می‌دهد. بدین‌خاطر ما باید شاکر هم باشیم که در عین کسب رتبه 24 دنیا در بین آسیایی‌ها صاحب مقام دوم تلقی شده‌ایم زیرا دستاوردهای چند تیم آسیایی در مسابقات اخیراً پایان یافته جام جهانی قطر چنان بالا و درخشان بود که رتبه‌های دوم و سوم را نیز سزاوار آنها نشان می‌دهد و اگر ما را در این جدول در جاهای چهارم و پنجم آسیا هم قرار می‌دادند، چندان ظلمی صورت نگرفته بود و ما جایی برای اعتراض نمی‌داشتیم. در جام جهانی بیست و دوم که ما یک بار دیگر در همان مرحله گروهی و با قبول باخت‌هایی بد مقابل انگلیس و امریکا حذف شدیم، سه تیم ژاپن، استرالیا و کره‌جنوبی کولاک کردند و از ما بسیار آماده‌تر، قوی‌تر و شایق‌تر نشان دادند و البته هر سه تیم از گروه‌های خود صعود کردند و به یک هشتم نهایی رسیدند. ژاپن در اتفاقاتی منحصر به فرد هم آلمان را برد و هم اسپانیا را و در حضور آنها سرگروه دسته خود شد، استرالیا بر دانمارک و تونس چیره شد و همراه با فرانسه از گروهش بالا رفت و کره جنوبی هم «پرتغال پرستاره» را در راه صعود به مرحله حذفی متحمل شکست 1-2 کرد. عربستان هم می‌توانست از صعودکنندگان باشد زیرا آرژانتین را که در نهایت قهرمان مسابقات شد، در بازی اولش 1-2 مغلوب کرد و فاصله اندکی تا پیروزی بر لهستان داشت و مقابل مکزیک هم آبروداری کرد.  به واقع بجز ما که به سبب ترس و احتیاط مفرط سرمربی‌مان شجاعانه و باتمام وجود بازی نکردیم و قطر میزبان رقابت‌ها که در هر سه بازی‌اش ضعف‌های زیادی را بروز داد، هر چهار تیم دیگر آسیایی به فوتبال قاره خود اعتبار بخشیدند و سبب شدند سایر قاره‌ها با احترام فزون‌تری به فوتبال قاره کهن نگاه کنند.
ایران بر پایه استراتژی‌های متخذه کارلوس کی‌روش حتی در دیدار آخر که یک تساوی مقابل امریکا هم ما را از گروه‌مان بالا می‌برد، حاضر و قادر به ارائه تمامی توان بالقوه خود نشد و در پیله‌های محافظه‌کاری بیش از حد خود محو گشت. در نتیجه در این جدول تازه که نتایج حاصله در جام جهانی سهم اصلی را در تعیین جایگاه‌ها داشته، رتبه دوم هم برای ما زیاد است و آن چه سبب سقوط بیشتر ما نشده، این است که فیفا سهم نتایج یک سال آخر منتهی به زمان انتشار هر جدول را هم مبنای تنظیم آن قرار می‌دهد و ما به لطف وجود چنین فاکتوری تنزل شدیدتری نداشته‌ایم. با این اوصاف تا زمانی که شجاع‌تر و به‌روزتر نشویم و ریسک نکنیم و از همه قابلیت‌های تهاجمی مردان فوتبال خود که لژیونرهای آن اروپایی‌ها را هم به تحسین خود واداشته‌اند، بهره حداکثری نگیریم، نه تنها نباید گله‌ای از دوم شدن در آسیا داشته باشیم، بلکه در خفا و به طور خودمانی باید اعتراف کنیم که به چیزی بیش از حد و استحقاق خود رسیده و در جایی ایستاده‌ایم که اگر رقبای ما در آن مستقر می‌شدند، حق مطلب بیشتر ادا می‌شد.