1- ورزشگاه لوسیل امشب آخرین درخشش خود را تجربه می‌کند. آخرین شکوهش را. این ورزشگاه بعد از برگزاری فینال جام جهانی قرار است سرنوشتی مشابه با سایر ورزشگاه‌ها داشته باشد. تا حد زیادی از گنجایشش کم می‌شود، در کنار آن پاساژ و هتل ساخته می‌شود و در آینده بیشتر استفاده شهری خواهد داشت تا ورزشی. با این همه این ورزشگاه می‌تواند به بخش مهمی از تاریخ فوتبال تبدیل شود. ممکن است اسمش در مکالمات فوتبالی‌ها تغییر کند. بشود ورزشگاه لیونل مسی یا کیلیان امباپه. هر کدام امشب بدرخشند فرصت این را خواهند داشت که جام را برای خود کنند. نه فقط اینکه جام جهانی را به کشورشان هدیه دهند، بلکه شاید بتوانند کاری کنند تا کلاً این جام با نام آنها به یاد آورده شود. همانطور که جام جهانی ۱۹۵۸ را با پله به خاطر داریم و جام ۱۹۸۶ را با دیه‌گو آرماندو مارادونا.

2- در تاریخ جام جهانی فقط یک نفر موفق شده‌ هم جام جهانی را به خانه ببرد، هم توپ طلا و هم کفش طلا؛ پائولو روسی. او در جام جهانی ۱۹۸۲ در حالی که بعد از دو سال خانه‌نشینی به دلیل حضور در یک تبانی به اردوی ایتالیا دعوت شد، تیمش را یک تنه قهرمان مسابقات کرد. هم بهترین بازیکن جام شد و هم آقای گل. البته پیش‌تر دو بازیکن دیگر هم بوده‌اند که این دو عنوان را در زمان قهرمانی خود بدست آورده بودند؛ گارینشا در جام ۱۹۶۲ و ماریو کمپس در جام ۱۹۷۸. ولی مسأله اینجاست که آن موقع خبری از اهدای کفش یا توپ طلا نبوده. حالا بعد از ۴۰ سال مسی یا امباپه فرصت این را دارند که دومین بازیکن تاریخ باشند که در گرفتن جام در یک تورنمنت هت‌تریک می‌کنند. هر کدام از این دو بازیکن در کورس آقای گلی هستند و هر کدام گل بزند احتمالاً هم تیمش را قهرمان کند و هم خودش را آقای گل و بهترین بازیکن جام.

3- با اینکه خیلی‌ها اعتقاد دارند باید آرژانتین در بازی امروز فکری به حال کیلیان امباپه کند، اما تجربه دو بازی قبلی فرانسه که در آن کیلیان نسبتاً مهار شده بود نشان می‌دهد برای شکست فرانسه تنها نیازی به توقف امباپه ندارید. مهاجم جوان فرانسوی شماره ۱۰ خروس‌ها را بر تن می‌کند اما به نظر می‌رسد شماره ۱۰ واقعی تیم دشان، آنتوان گریزمان است. او در این جام بیشترین موقعیت گل را برای هم‌تیمی‌هایش ساخته. برخلاف گذشته بیشتر در میانه میدان ظاهر می‌شود و نقش واسط بین خطوط را برای فرانسوی‌ها برعهده دارد. یک شماره ۱۰ خوب باید از پس انجام سه کار بربیاید: دریبل زدن در فضای کم، نفوذ به عمق و توانایی بازی در گوشه‌های زمین. گریزمان هر سه وظیفه را انجام می‌دهد و همین او را خطرناک می‌کند. شاید آرژانتین برای توقف قلب تپنده فرانسه مجبور باشد کمی فیزیکی‌تر با او مواجه شود. بازیکنان خط هافبک آرژانتین باید با روحیه جنگندگی خود آنتوان را از کار بیندازند.

4- برخی اعتقاد دارند هلند راه پیروزی بر آرژانتین را به فرانسه نشان داده؛ استفاده از توپ‌های بلند. میانگین قدی مدافعین آرژانتین بالا نیست و فرانسه باتوجه به داشتن اولیویه ژیرو می‌تواند با ارسال‌های مواج گریزمان، دمبله و حتی امباپه مشکلات زیادی برای اسکالونی و تیمش ایجاد کند. فرانسه و آرژانتین در این تورنمنت نشان داده‌اند که خیلی به بازی مالکانه و حتی پرس از بالا علاقه‌ای ندارند. قفل تقابل آنها را احتمالاً هنر بازیکنان باز خواهد کرد.

5- مسی مانند آرژانتین در این جام پیشرفت کرد. او که همیشه متهم بوده آنطور که باید و شاید در بازی‌های ملی ظاهر نمی‌شود، این بار نقش اصلی را در فینالیست شدن آلبی سلسته ایفا کرده. لیونل در بازی اول مقابل عربستان کم اشتباه نداشت و وقتی تیمش عقب افتاد دیگر نتوانست ناجی آرژانتین شود اما در ادامه مسابقات او تبدیل به یک شماره ۱۰ واقعی شد. اگر خودش گل نمی‌زد، می‌توانست یک پاس گل فوق‌العاده بدهد. خیلی وقت‌ها هم مثل بازی با لهستان قفل دروازه را باز کرد. حرکت او مقابل گواردیول جوان در نیمه‌نهایی، اوج مهارت مسی را نشان می‌داد. با اینکه مدافع کرواسی ۱۵ سال از مسی کوچکتر بود نتوانست از پس سرعت لیونل بر بیاید. دلیل؟ مسی متوجه شده با کم شدن قدرت بدنی‌اش باید بیشتر از همیشه به مغزش متکی باشد. او در آن صحنه که منجر به گل سوم آرژانتین شد، ابتدا سرعتش را کم کرد، پشت به دروازه شد و به یکباره با تغییر جهت و افزایش سرعت، گواردیول را جا گذاشت. مسی این روزها از توانایی‌های ذهنی‌اش بیشتر از همیشه استفاده می‌کند و همین تماشای بازی‌اش را تماشایی‌تر از همیشه کرده.