رضاعباسپور
روزنامه نگار
پرونده رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی جهان در سال 2022 برای کاروان وزنه‌برداری ایران که با 7 وزنه‌بردار مرد و 4 ملی‌پوش زن به کلمبیا میزبان این دوره از رقابت‌ها اعزام شده بود، تنها با 4 مدال (یک طلا و 3 نقره) همچنین عنوان هفتمی در بخش مردان و جایگاه قابل تأمل سی‌ام جهان در بخش بانوان بسته شد.
نتیجه‌ای که قطعاً اگر بخواهیم واقع‌بینانه به آن نگاه کنیم، ضعیف بود و ناامیدکننده! اما حقیقت ماجرا این است که اولاً سطح کیفی و کمی رقابت‌های جهانی این دوره با ادوار گذشته به هیچ وجه قابل مقایسه نبود. ثانیاً تمام داشته‌های وزنه‌برداری ایران (چون پشتوانه‌سازی در چند سال گذشته تعطیل بوده و ورودی نداشتیم) بی‌اغراق همین چیزی است که در کلمبیا دیدیم نه بیشتر نه کمتر. بنابراین تیم سرپرستی و فنی فعلی وزنه‌برداری چاره‌ای جز حضور در این رویداد گزینشی برای گرفتن امتیازات المپیکی خود نداشتند. حالا نتیجه هرچه بود، باید بعد از بازگشت وزنه‌برداران از کلمبیا زوایای مختلف آن در کمیته فنی بررسی شده تا ضمن تحلیل نقاط قوت و ضعف تیم، کادرهای فنی هر دو تیم مورد ارزیابی و نقد منصفانه قرار گیرند.
 
حرفی برای گفتن در سبک وزن نداریم
قطعاً بعد از درخشش حافظ قشقایی در رقابت‌های جهانی 2019 تایلند و دشت مدال نقره جهان بعد از 42 سال خشکسالی و بی‌مدالی در این دسته وزنی، شاید باعث شد تا ما دوباره به داشتن یک سبک‌وزن ششدانگ که توان رقابت با هرکول‌های جیبی دنیا را دارد، امیدوار شویم. اما حواشی و اتفاق‌های عجیب و غریبی که برای حافظ قشقایی ملی‌پوش شاخص سبک‌وزن کشورمان بعد از رقابت‌های جهانی تایلند رخ داد باعث شد تا او مدتی خانه نشین شده و سپس تغییر وزن دهد.
همه این اتفاقات دست به دست هم داد تا دیگر نتوانیم حافظ قشقایی را که در جهانی 2019 بعد از 42 سال برای وزنه‌برداری ایران تاریخ‌ساز شد در میادین بین‌المللی ببینیم و از او بهره ببریم. قشقایی بعد از حضور تیم سرپرستی و فنی جدید، باردیگر به تیم ملی اضافه شد. اما در دسته وزنی 67 کیلوگرم اگرچه تمرینات خوبی را در اردوهای قبل جهانی داشت، ولی در جهانی ناکام بود و با کسب عنوان شانزدهمی جهان و ثبت مجموع ناامیدکننده 291 کیلوگرم عملکردی ضعیف را در کلمبیا به نمایش گذاشت. قطعاً با این روند ما نمی‌توانیم هیچ حرفی برای گفتن بین هرکول‌های جیبی و قدرتمند سبک وزن دنیا یا حتی قاره آسیا داشته باشیم.

گزینه تغییر وزن پیش روی جوادی
یکی دیگر از چهره‌های پرامیدی که با حذفش از گردونه رقابت‌های جهانی در کلمبیا خیلی ناامیدمان کرد، میرمصطفی جوادی ملی‌پوش دسته وزنی 81 کیلوگرم بود. جوادی البته در تمرینات قبل از اعزام اندکی آسیب دیده بود و همین آسیب‌دیدگی هم در میدان جهانی کلمبیا کار دستش داد.
او در جهانی بوگوتا ناباورانه از گردونه مسابقات حذف شد تا همین موضوع زنگ خطر را برای او و کادرفنی روشن کند. زنگ خطری که به ما گوشزد کرد که اگر دنبال تکرار موفقیت‌های جوادی در عرصه‌های مختلف بین‌المللی خصوصاً در مسیر کسب سهمیه المپیک هستیم، باید دنبال تغییر وزن او و حضورش در دسته وزنی المپیکی 89 کیلوگرم باشیم. جایی که کیانوش رستمی چهره شاخص و عنوان‌دار کشورمان نیز حضور دارد و با کسب مدال نقره یکضرب جهان در کلمبیا، حالا یکی از مدعیان المپیکی شدن در این دسته وزنی است. در دسته وزنی 109 کیلوگرم هم که وزن غیرالمپیکی است، اگرچه مهدی کرمی جوان خوش آتیه کشورمان موفق شد با تک نشان نقره جهانی در نخستین حضورش خوش بدرخشد، اما چون این وزن المپیکی نیست، قطعاً باید از این جوان یا در یک وزن پایین‌تر یعنی 102 کیلوگرم استفاده کنیم، یا اینکه او را برای جهانی سال بعد، بازی‌های آسیایی و رقابت‌های قهرمانی آسیا در سال 2023 حمایت کنیم.

دهدار امیدوارمان کرد
قطعاً بهترین و شایسته‌ترین نماینده ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران در کلمبیا، رضا دهدار ملی‌پوش 102 کیلویی کشورمان بود. دهدار که در دسته وزنی المپیکی وزنه زد، با درخشش خود موفق شد تنها مدال‌آور مجموع ایران در این دسته وزنی باشد. او که در غیاب رسول معتمدی مصدوم موفق شد نماینده شایسته‌ای برای کاروان وزنه‌برداری ایران در آوردگاه جهانی 2022 باشد، با ثبت یک نشان طلای یکضرب و نقره مجموع جهان همین‌طور ثبت مجموع 390 کیلوگرم نمایش قابل قبولی در بوگوتا داشت. قطعاً حالا باید سوای حمایت از رسول معتمدی و سهراب مرادی دو چهره شاخص اما مصدوم‌مان در این دسته وزنی، نگاه حمایتی ویژه‌ای روی دهدار داشته باشیم تا او بتواند با فراغ بال و انگیزه فراوان، قدرتمند و با گام‌های استوار مسیر روشنی را که پیش رویش برای کسب سهمیه المپیک 2024 پاریس قرار دارد، طی کند.