سینا فتوت
خبرنگار ورزشی
برای آدم‌ها، یک سنی به‌عنوان یک مرز در نظر گرفته می‌شود. یک مرز نهایی...یک روز آخر و گاهی اوقات یک کار آخر! همان «وان لست مور جاب» که در فیلم‌های گانگستری، به «آقا دزد باهوش» می‌گویند و او یا فریب می‌خورد یا مجبور می‌شود که قبولش کند و در هر دو حال می‌داند که قرار است ترتیبش را بدهند!
هیچ وقت نشده در یک فیلم، «وان لست جاب» واقعاً «وان لست جاب» باشد! همیشه تهش دهن همه با هم سرویس شده! اولش تیمی که همراه با «آقا دزد زرنگه»، راهی محل سرقت شده‌اند، بعد خانواده‌هایشان، بعد «آدم بدهایی» که «آدم بدهای در حال بازنشستگی» را روانه آخرین سرقت کردند و ته فیلم هم که «آقا دزد زرنگه» یا تیر می‌خورد یا گیر می‌افتد. متأسفانه نسخه دیگری از این نوع فیلم‌ها ساخته نشده. اگر هم شده من ندیدم. شما چطور؟
برای لوییس ونگال هم این «وان لست جاب»، به فرجامی نرسید. آنها گیر آرژانتین افتادند و اگر چه بنا به سنت داستان‌گویی و هیجان، یک کامبک قشنگ هم زدند اما در نهایت حذف شدند.
 یک گوشه خیابان، به مسلسل بسته شدند و خلاص!
خداحافظ مستر کلاسیک! تو هم از«وان لست جابت» جان سالم به در نبردی پیرمرد!