شاهرخ بیانی هافبک خلاق دهه 60 فوتبال کشورمان و مربی فعلی تیم هوادار نسبت به انتخاب‌ها و تفکرات تاکتیکی کارلوس کی‌روش انتقاد دارد. او بر این باور است که سرمربی تیم ملی بازیکنان شایسته‌تری را در تهران جا گذاشت.

جعفر برزگر
روزنامه نگار

ژاپن و کره برخلاف ما نتایج بهتری را به دست آوردند.
به هیچ‌وجه فوتبال آنها و نگاه‌شان به فوتبال را با ما مقایسه نکنید. تیم‌هایی مثل ژاپن و کره جنوبی را دیدیم که باز هم از مرحله گروهی صعود کردند. آنها چه می‌کنند که ما نمی‌توانیم یا توان انجامش را نداریم؟ یکسری از بازیکنانی که به جام جهانی رفتند، جام جهانی قطر شاید آخرین تورنمنت‌شان بود. چرا کنار آنها بازیکنان جوان نبردیم که آینده تیم ملی را بسازند؟ ابوالفضل جلالی در دفاع چپ در بازی آخر مقابل امریکا 15 دقیقه بازی کرد و دیدیم چقدر عملکرد خوبی داشت. چرا نباید از این دست بازیکنان استفاده کنیم؟ ما خیلی بهتر از این می‌توانستیم در جام جهانی قطر کار کنیم. برای ما جای سؤال است که بازیکنی رباط پاره کرده بود، به قطر برود، آن وقت بازیکنان شایسته دیگر بازی نکنند یا اصلاً دعوت نشوند. تیم ملی هر 5-4 سال باید پوست‌اندازی کند.
جای کی‌روش باید چه کسی روی نیمکت می‌نشست؟
شما نگاه کنید مربیان ژاپن و مراکش چون شناخت خوبی از تیم کشورشان داشتند عالی نتیجه گرفتند. یک زمانی ما چاره‌ای جز انتخاب سرمربی خارجی نداریم اما الان شرایط فرق کرده است. یکسری از مربیان ما عاشق هستند و متأسفانه تعدادی هم کاسب. کاسب یعنی اینکه فقط به مبلغ قراردادشان فکر می‌کنند و سال بعد به تیم دیگری می‌روند. اما آنهایی که عاشقند از جان و دل مایه می‌گذارند و کارشان را بلدند. به نظر من اگر قرار بود کی‌روش دوباره بیاید که البته او را بازیکنان آوردند، همان اسکوچیچ می‌ماند خیلی خیلی بهتر بود. چون زمان بیشتری را کنار تیم بود. از آن طرف این همه مربی داریم‌ اام دوباره سراغ مارکار آقاجانیان می‌روند که طی چند سال اخیر اصلاً ایران نبوده است.
لژیونرها را چطور دیدید؟
غیر از دو سه نفر که در تیم‌های‌شان فیکس هستند بقیه زیاد بازی نمی‌کنند. متأسفانه کی‌روش اهمیت زیادی به بازیکنان داخلی نمی‌داد و به همین دلیل خیلی از شایسته‌ها مثل محمد محبی و امید نورافکن که یک سر و گردن از بقیه بهتر بودند به قطر نرفتند. ما چهار سال پیش هم با همین نفرات بازی کردیم و حتماً اگر کی‌روش بماند در جام ملت‌ها هم همین اتفاق تکرار می‌شود. ما دیدیم بازیکنی که جراحی کرده به قطر رفت و بازی هم نکرد! اگر قرار بود بازی نکند، چرا او را به قطر بردند؟ سیدحسین حسینی در بازی دوم مقابل ولز ستاره زمین بود، ولی در دیدار سوم علیرضا بیرانوند که دماغش شکسته بود، درون دروازه قرار گرفت.
در بازی اول مقابل انگلستان شکست سنگینی را تجربه کردیم.
ما در حد و اندازه‌های «تیم ملی ایران» نبودیم. قبل از جام جهانی تأکید بر این بود که چیدمان بازیکنان و سیستم اهمیت دارد، اما کارلوس کی‌روش در چیدمان ترکیب خیلی ضعیف کار کرد. او یکسری از بازیکنان را «اَلکی» به قطر برد. بازیکنانی که در باشگاه‌های ایرانی کار می‌کنند انصافاً بهتر از لژیونرها بوده و هستند. قبل از جام جهانی عزت‌الله پورقاز مدافع خودمان را مثال زدیم که هم آماده است و هم تجربه دارد و خیلی می‌تواند در دفاع وسط کمک کند. وقتی دو نفر در چندین بازی‌ تیم ملی در دفاع وسط کنار هم بازی کرده‌اند، همان نفرات را انتخاب می‌کنند، نه اینکه بازیکنانی کنار هم بازی کنند که زمانی برای هماهنگ شدن نداشتند. بازیکنی مثل روزبه چشمی پست اصلی‌اش هافبک دفاعی است، نه دفاع وسط. چشمی برای پست دفاع وسط کند است.
و فوت کریم باوی.
کریم بی‌نظیر بود و مظلومانه از میان ما رفت. بازیکنی که شاید سال‌ها مشابهش را نبینیم. من وظیفه خودم می‌دانم که از اکبر یوسفی و اصغر مدیرروستا تشکر کنم که تا روز آخر کنارش بودند. اما از فدراسیون فوتبال و مسئولان ورزش گلایه دارم که می‌توانستند کمک حالش باشند. فدراسیون باید بلیت‌هایی را در اختیار امثال کریم باوی قرار می‌داد تا به جام جهانی بروند. اصلاً اگر شرایطش را نداشت به شکل مالی حمایتش می‌کردند. فدراسیون حتی باید مربیان لیگ برتری را به قطر می‌فرستاد که این کار را هم نکرد.