نمایش دور از انتظار ایران در جام جهانی قطر با حضور بازیکنان نه چندان آماده از یک سو و آمادگی مورد توجه دیگر قدرت‌های آسیایی از سویی دیگر، منجر به این شده که اهالی فوتبال نسبت به خطر افتادن جایگاه فوتبال ایران در قاره کهن بیش از پیش نگران باشند. این در حالی است که زمان به سرعت در حال گذر است و بعد از دو هفته که کار تیم ملی در جام جهانی تمام شده، هنوز تکلیف سرمربی‌اش مشخص نشده است.
این اتفاق عموماً در کشور‌های دیگر رخ نمی‌دهد و بعد از پایان مدت همکاری با یک مربی، طرفین بلافاصله درباره آینده کاری‌شان تصمیم‌گیری می‌کنند، یا مانند وضعیت هانسی فلیک در تیم ملی آلمان بعد از ناکامی ابقا صورت می‌گیرد و یا اینکه مانند لوییس انریکه فوراً نسخه جدایی پیچیده و با قید دو فوریت جانشین مشخص می‌شود. در فوتبال ایران اما با وجود اینکه قرارداد کی‌روش به پایان رسیده، این مربی به تهران آمد و مشغول کاخ‌گردی در سعد‌آباد شد و در آخر هم مشخص نشد که تصمیم فدراسیون فوتبال در قبال او چیست و خبری هم از برگزاری جلسه هیأت رئیسه نیست. تیم ملی بعد از جام جهانی هنوز در شوک به سر می‌برد و انگار بین زمین و آسمان گیر کرده است، حضور در اغمایی که نیاز است هرچه زودتر به حالت هوشیاری درآید.
پیش از جام ملت‌های آسیا که حدوداً یک سال دیگر (اواخر دی و اوایل بهمن 1402) در قطر برگزار می‌شود، 5 فیفادی وجود دارد که می‌توان از این فرصت برای آماده‌سازی یک تیم خوب و امیدوارکننده استفاده کرد. فدراسیون فوتبال باید هرچه سریع‌تر تکلیف سرمربی تیم ملی را مشخص کند، چرا که لیگ ایران با پایان جام جهانی از سر گرفته می‌شود و طبیعتاً کادر فنی بعدی تیم ملی باید بازیکنان و مسابقات را زیر نظر بگیرد، مخصوصاً اینکه نیاز به پوست‌اندازی و جوانگرایی در تیم ملی به شدت احساس می‌شود.
29‌ اسفند، 22 خرداد، 13 شهریور، 17 مهر و 22 آبان شروع فیفا‌دی‌های 8 روزه هستند که تیم ملی می‌تواند اردو برپا کند و با پیش بردن یک برنامه میان مدت و برگزاری بازی‌های تدارکاتی شرایط خوبی را در جام ملت‌ها تجربه کند، به شرط اینکه زمان بیشتر از این هدر نرود و از تجربیات گذشته درس گرفته شود. چیزی که اکنون دیده می‌شود فقط یک بلاتکلیفی محض است؛ غافل از اینکه از آذر 1401 تا دی 1402 راهی نیست و ما در خواب غفلت به سر می‌بریم.