اصغر شرفی، پیشکسوت کهنه‌کار فوتبال ایران از اتفاقاتی که در جام جهانی و بعد از آن رخ داده دلخور است و انتظار دارد مسئولان و بالادستی‌ها به آنچه زیر پوست تیم ملی در جریان است رسیدگی کنند. شرفی با انتقاد شدید از تصمیماتی که تاج در قبال تیم ملی گرفته او را مقصر نتایج به دست آمده در جام جهانی می‌داند. شرفی در عین حال کی‌روش را عامل شکست‌های بزرگ تیم ملی می‌داند و تصمیمات فنی او را هم به نقد می‌کشد.

تیم ملی فوتبال ایران از جام جهانی حذف شد در حالی که تیم ملی مراکش که چهار سال قبل در جام جهانی 2018 روسیه از تیم ملی ایران شکست خورد الان به جمع چهار تیم نهایی راه یافته است. این همه تفاوت در نتیجه‌گیری ایران نسبت به جام جهانی قبل و جام جهانی قطر ریشه در چه دارد؟ چرا ما به جای اینکه پیشرفت کنیم، رو به عقب می‌رویم؟
قبل از جام جهانی تبلیغات گسترده‌ای درباره تیم ملی شد و کلی به‌به و چه‌چه راه انداختند که این تیم قرار است چنین کند و چنان. رفتیم جام جهانی و با دو بازی بسیار ضعیف برگشتیم. فقط مقابل ولز خوب بودیم که آن ‌‎هم به خاطر ضعف شدید تاکتیکی این تیم بود. بدون اینکه برنامه‌ای داشته باشیم و اینکه بدانیم می‌خواهیم در جام جهانی چه کار کنیم پای‌مان را به قطر گذاشتیم. خیلی بد بودیم، خیلی. من می‌خواهم فوتبالی صحبت کنم. کاری به مسائل حاشیه‌ای ندارم. این چه سبک و سیاقی بود که در بازی اول مقابل انگلیس به اجرا گذاشتیم؟ این چه فوتبالی بود؟ آیا فاصله ما با انگلیس شش گل است؟ به خدا نیست. شما مراکش را مثال می‌زنی که جام جهانی قبل از ما باخت و الان رفته جزو چهارتا. درست است. این تیم بهترین نتیجه تیم‌های آفریقایی در تمام ادوار جام جهانی را گرفته اما اگر بروید ریشه فوتبال مراکش را کنکاش کنید می‌بینید که این کشور خیلی در فوتبال باسابقه است. کلی فوتبالیست دارند که در اروپا بازی می‌کنند. آنها سطح فوتبال‌شان از ما خیلی بالاتر است و اینطور نیست که چون چهار سال قبل به ما باختند سیستم فوتبال‌شان به کلی به هم بریزد. یک سؤال دارم: از آقای تاج چه خبر؟
ایشان هم ظاهراً مشغول انتخاب سرمربی بعدی تیم ملی است! خبر خاصی از رئیس فدراسیون فوتبال در دست نیست و بعد از جام جهانی همگی در سکوت فرو رفته‌اند.
بعد از جام جهانی منتظر بودم بگویند تاج رفته بیمارستان! اما خبری نشد! به نظر من ایشان در نتایجی که در قطر رقم خورد خیلی مقصر است. تیم ملی را سپرد دست یک مربی که سال‌ها است دارد کلاه ما را برمی‌دارد و چیزی به ما نمی‌دهد. این نظر من است. نمی‌دانم شاید رئیس نظر دیگری داشته که رفته دوباره کی‌روش را آورده و سرمربی تیم ملی کرده است. این همه پول دادند به کی‌روش برای چه؟ یکی مثل من که جزو نسل اول فوتبال این مملکت بود و رفت جام جهانی، تا به امروز چنین پول‌هایی از راه فوتبال درنیاورده که کی‌روش از فوتبال ما به جیب زده است. تاج خیلی به کی‌روش بال و پر داد در حالی که حدش اینقدر نبود. ما نباید پول‌ها را مفت، مفت از دست بدهیم. این راهی که می‌رویم خطا است. تازه شنیدم می‌خواهند درآمد فوتبال ما در فیفا را هم جای طلب ویلموتس بدهند.
بله، خبرش چند روز قبل آمد و خیلی‌ها نسبت به این تصمیم انتقاد کرده‌اند.
جای انتقاد هم دارد. یعنی چه پول‌هایی که فیفا به عنوان پاداش به فدراسیون فوتبال ایران می‌دهد را ببریم دو دستی تقدیم ویلموتس و امثالهم کنیم. من می‌خواهم از آقای تاج بپرسم روی چه اصولی تصمیم گرفته درآمد فوتبال ایران بابت حضور در جام‌های جهانی را خرج بدهی به ویلموتس کند. چه کسی به او اجازه داده چنین تصمیمی بگیرد؟ پولی که ما از صعود به جام جهانی به دست آوردیم و همه آنچه فیفا به فدراسیون‌ها می‌دهد باید هزینه مدارس فوتبال و توسعه فوتبال شود. حق ندارند این طوری برای خودشان ببرند و بدوزند. یک نفر باید به این ماجرا ورود کند و اجازه ندهد که بدهی سنگین به ویلموتس از پاداشی که فیفا برای فوتبال ایران در نظر گرفته پرداخت شود. این کار خطا است. تاج باید از منابع دیگری این پول را تأمین کند.
جامعه رسانه‌ای هم بابت سکوت فدراسیون فوتبال و دیگر مسئولان بعد از حذف از جام جهانی، دلخورند و انتظار دارند لااقل بعد از این حذف عجیب از هواداران و کارشناسان عذرخواهی ‌شود یا گزارشی از دلایل حذف تیم ملی در اختیار افکار عمومی قرار بگیرد اما هیچ اقدامی نشده است.
رک و راست بگویم آبروی مملکت ما را با آن بازی مقابل انگلیس بردند. همه جوره شأن ما زیر سؤال رفت. من بازهم تکرار می‌کنم فاصله ما با انگلیس آن همه گل نبود. باید اوضاع را مدیریت می‌کردند تا چنین نتیجه‌ای رقم نخورد. آقایان تیم ملی را دو دستی سپردند دست کی‌روش تا به جام جهانی برود و آن افتضاح را به پا کند. این وسط هم یکسری بازیکن که اگر استخدام ارتش بودند الان بازنشسته می‌شدند، از فضا استفاده کردند و دوباره به جام جهانی رفتند در حالی که اصلاً حق‌شان نبود در جام جهانی بازی کنند. برخی بازیکنان ما اصلاً احساس مسئولیت نداشتند. تیم افتاده بود دست بازیکنانی که به خودشان اجازه می‌دادند هر کاری انجام بدهند. وقتی سرمربی را عوض می‌کنند شما دیگر چه انتظاری‌ دارید در جام جهانی نتیجه بگیرند و آبرو‌داری کنند. باور کنید بازی‌های تیم ژاپن و مراکش را دیدم حظ کردم. خیلی با جان و دل بازی کردند. بازیکنان ما اما به راحتی فرصت صعود به مرحله بعد را از دست دادند و با آن بازی ضعیف مقابل امریکا حتی نتوانستند یک تساوی بگیرند و صعود کنند. جالب است که با این همه ناکامی پاداش هم می‌گیرند.
درباره پاداش‌هایی که داده شده هم بحث‌های زیادی وجود دارد. گفته می‌شود حتی برخی دور و بری‌های تیم ملی و فدراسیون فوتبال پاداش 10 هزار دلاری گرفته‌اند در حالی که دادن چنین پاداشی به خاطر حذف از مرحله گروهی منطقی به نظر نمی‌رسید.
من اعتقاد دارم مقصران حذف تیم ملی باید در دادگاه فوتبالی محاکمه شوند. باید پاسخگوی کارهای‌شان باشند. باید پاسخگوی تصمیم‌هایی که گرفتند باشند. آقای تاج دارد همینطور به ریاست خودش ادامه می‌دهد بدون اینکه پاسخگوی وضعیتی که به وجود آمده باشد. باور کنید نه تنها نیاز به پاداش دادن نبود بلکه باید جریمه هم می‌شدند. حیرت می‌کنم وقتی می‌شنوم بابت صعود به جام جهانی حواله واردات خودرو به بازیکنان داده شده است! چه کسی چنین تصمیمی می‌گیرد؟ رفتن به جام جهانی که شش تیم از آسیا در آن حضور دارند آیا پاداش دارد؟ لابد می‌خواهند برای جام جهانی بعد که سهمیه آسیا هشت تیم شده بازهم به بازیکنان تیم ملی بابت صعود پاداش بدهند؟ واقعاً عجیب نیست؟ پاداش صعود مال زمان ما بود که از آسیا فقط یک تیم به جام جهانی می‌رفت. بازیکن در تیم ملی باید مثل سرباز باشد. توقعاتی ایجاد شده که جای شک و شبهه دارد. باید به این مسائل رسیدگی شود. باید ته و توی برخی مسائل دربیاید تا ببینیم در فوتبال ما چه خبر است که به راحتی پول‌هایی که باید هزینه مسائل کلان شود اینطوری به باد می‌دهند.
پیشنهاد شما برای آینده تیم ملی چیست؟
تا زمانی که این تفکرات بالای سر تیم ملی باشد فوتبال ما درست بشو نیست. در جام جهانی بازیکنی را دیدم به نام ابوالفضل جلالی که جوان‌ترین بازیکن ما بود. حتی نمی‌دانستم در کدام تیم بازی می‌کند که بعداً فهمیدم بازیکن استقلال است. واقعاً تیم ملی در جام جهانی به چنین بازیکنانی نیاز داشت. جلالی از نظر من بهترین بازیکن ایران در جام جهانی بود اما حیف که اسیر ترس و کلک بازی‌های کی‌روش شدیم و پیرترین تیم را به جام جهانی بردیم تا آن نتایج رقم بخورد.