هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی
این نخستین بار نیست که ما از خودمان می‌پرسیم چرا ژاپن می‌تواند و ما نه! بار اولش در اوایل قرن بیست بود. وقتی ژاپن ارتش روسیه تزاری را درهم کوبید و خرس شرقی را مهار کرد. تحقیر ملی روس‌ها چنان بود که نیمچه انقلابی در این کشور راه افتاد که با کشتار و اعدام‌های فراوان جمعش کردند! پیروزی ژاپن بر روسیه برای دنیا سؤال ایجاد کرد که ژاپن چگونه به موفقیت رسید!
اثرات این پیروزی در ایران هم احساس شد. روشنفکران، روزنامه‌نگاران و جوانان وطن‌پرست، خرسند از شکست دشمن قدیمی و متجاوز به‌دنبال کشف علل موفقیت ژاپن بودند. در بسیاری دیگر از کشورهای منطقه نیز چنین شد.  حالا برای هزارمین بار از خود می‌پرسیم: چرا ژاپنی‌ها توانستند و ما نه! دلیل موفقیت‌شان چه بود؟ احتمالاً دلیل موفقیت آنها به این برمی‌گردد که آنها یک الگوی بسیار خوب مثل ایران دارند! بله! آنها ما را الگوی پیشرفت خود قرار داده‌اند! هر کاری ما می‌کنیم، آنها نمی‌کنند! هر تصمیمی ما می‌گیریم، آنها نمی‌گیرند! هر چه ما فکر می‌کنیم درست است، آنها غلط می‌پندارند! دلیل موفقیت‌شان هم همین است! آنها مدیری که پرونده مالی داشته باشد را اگر خودشان اعدام نکنند، وادار می‌کنند که خودکشی کند یا دست‌کم استعفا بدهد! آنها حساب شده مربی انتخاب می‌کنند. قراردادی که می‌بندند را پسر وزیر تأیید نمی‌کند! انتخاب مربی را به انجمن دوستی بین ژاپن و هلند واگذار نمی‌کنند که برایشان مربی بلژیکی بیاورد! برای پیشبرد ورزش درست پول خرج می‌کنند. ساختن زیرساخت‌ها برایشان مهم‌تر است تا کشیدن ناز ستاره‌های پولکی! ژاپن برای توسعه هر کاری که روی آن دست می‌گذارد، برنامه و محور مشخص دارد. می‌خواهد تولید ماشین تویوتا باشد یا ساخت تلفن یا ساختن یک مدرسه فوتبال! حالا فهمیدید چرا آنها از روی ما الگوبرداری کرده‌اند؟