آیسان سعیدی
خبرنگار ورزشی
می‌پرسند آیا کارلوس کی‌روش دستاوردی در فوتبال ایران داشت؟ خب طبیعتاً سؤال خوبی است که در یک جامعه منطقی می‌شود برایش متر و معیار آورد. اما این روزها نه! این روزها برای نقد کارلوس کی‌روش دلایلی می‌آوردند که آدم خنده‌اش می‌گیرد.
مثلاً در نقد او می‌گویند که جام نیاورد. سؤال؟ بقیه آوردند؟ آخرین جام‌های ما را علی پروین در جام ملت‌های آسیا 90 و مرحوم پورحیدری در بازی‌های آسیایی بانکوک 98 کسب کردند. غیر از آن بقیه مربیان ایرانی و خارجی تیم ملی هیچ کدام جامی نیاوردند. از 98 میلادی تا امروز ما با تیم ملی جام نیاورده‌ایم. جلال طالبی، میروسلاو بلاژویچ، برانکو ایوانکویچ، همایون شاهرخی، افشین قطبی، امیر قلعه‌نویی و کارلوس کی‌روش هیچ کدام ایران را قهرمان هیچ رقابت‌هایی نکرده‌اند! وقتی تیمی دو دهه قهرمان نمی‌شود، نمی‌توانید ایراد را فقط از سرمربی بدانید.
آیا کی‌روش دستاوردی داشت؟ نمی‌دانم. برای ما یک ریال هزینه نداشت چون پاداش دو دوره صعود به جام جهانی تمام هزینه‌های 8 سال و چند ماه سرمربیگری‌اش را که پوشش داد هیچ، یک مقدار هم ته کاسه فدراسیون ماند! نسلی را برای ما ساخت که نزدیک به 10 سال برای ما دویدند. با بازیکن سالاری مقابله کرد و به اعضای فدراسیون باج نداد. اتفاقی که تا قبل از آمدن اسکوچیچ اصلاً به چشم کسی نمی‌آمد! آیا دستاوردی داشت؟ صعود به جام جهانی را برای ما به یک عادت مستمر تبدیل کرد. اینها کم است؟ آیا می‌توانستیم با او دستاوردهای بیشتری داشته باشیم؟ قطعاً! آیا استقلال می‌توانست با استراماچونی دستاوردهای بیشتری داشته باشد؟ آیا پرسپولیس می‌توانست با کالدرون دستاوردهای بیشتری داشته باشد؟ پاسخ همه اینها مثبت است. چرا نداشتیم؟ چون نمی‌خواستیم! به همین راحتی! برای دستاورد بیشتر باید مدیران بهتر و امکانات بیشتری داشته باشیم. امکاناتی مثل همین ساختمان پک! باز هم بگوییم یا کافی است؟