غیرممکن است که نسبت به تیم جام جهانی 1970 ایتالیا احساس همدردی نداشته باشید. تنها چهار روز پس از غلبه بر آلمان غربی در «بازی قرن»، آنها باید با بزرگترین تیم ملی که فوتبال تا به حال به خود دیده است، بازی می‌کردند. برزیل تیمی زیبا و پر زرق و برق پر از ستاره‌های فوق‌العاده بود، از جمله پله، که 12 سال پس از اولین قهرمانی‌اش برای کسب سومین جام جهانی تلاش می‌کرد. تارسیزیو بورگنیچ بازیکن ایتالیا بعداً فاش کرد: «قبل از بازی به خودم گفتم که پله مانند بقیه از پوست و استخوان ساخته شده است اما من اشتباه می‌کردم.» تنها 18 دقیقه پس از بازی در مکزیکوسیتی، پله بلند شد و با یک ضربه سر به گل رسید. ایتالیا توانست توسط روبرتو بونینسنیا بازی را به تساوی بکشاند اما برزیل در نیمه دوم کار را تمام کرد. جرسون با یک ضربه پای چپ خیره‌کننده از راه دور گلزنی کرد، ژرزینیو روی پاس پله به اولین بازیکنی تبدیل شد که در همه بازی‌های یک جام جهانی گلزنی می‌کند و بعد هم کارلوس آلبرتو بهترین گل تیمی را که تا به حال زده شده ثبت کرد. برد 4-1 برزیل هنوز به‌عنوان بهترین نمایش «بازی زیبا» در تاریخ فوتبال شناخته می‌شود.