آه، گروه پرتغال و اروگوئه و این یعنی کریستیانو رونالدو و لوییس سوارس هم رسیدند، شاید برای آخرین بار. این دو سال‌های درخشانی در رئال مادرید و بارسلونا داشتند و حالا دیگر به آخر خط نزدیک شده‌اند. این فرصت پایانی برای دو ستاره فوتبال است که در بزرگترین تورنمنت این رشته خودی نشان دهند. تیم دیگر گروه غنا است که رویارویی‌اش با اروگوئه یادآور بازی یک‌چهارم‌نهایی جام جهانی 2010 است؛ مسابقه‌ای که در ثانیه آخر سوارس با دست نگذاشت توپ وارد دروازه‌اش شود و اگرچه اخراج شد اما تیمش به نیمه‌نهایی رسید. کره جنوبی هم نماینده آسیایی این گروه است که برای صعود به مرحله بعد کار بسیار سختی دارد.

      پرتغال
رونالدو گفته تا یورو 2024 به فوتبال ملی ادامه می‌دهد اما در 37 سالگی شرایط باشگاهی خوبی ندارد و حتی اگر فرم بدنی و فنی خود را حفظ کند، این آخرین فرصت او برای درخشش در جام جهانی است. رکورددار گلزنی ملی ششمین جام جهانی خود را تجربه می‌کند اما هرگز به فینال نرسیده، در جام جهانی 2006 بیش از همیشه نزدیک شد که در نیمه‌نهایی به آلمان میزبان باختند. بعد از آن در سال‌های 2010 و 2018 در یک‌هشتم‌نهایی حذف شدند و در 2014 از گروه خود بالا نرفتند. البته این تیم در رقابت‌های دیگر موفقیت‌هایی داشته از جمله اینکه در یورو 2016 و بعد در نخستین دوره لیگ ملت‌های اروپا در سال 2019 به ‌عنوان قهرمانی رسیده است. تیم نهم رنکینگ جهانی از طریق پلی‌آف به جام جهانی آمده و می‌شود گفت به نوعی متخصص صعود از پلی‌آف شده است؛ این سومین حضور پیاپی تیم در جام جهانی از این طریق است.
رونالدو با وجود سن بالای خود می‌تواند اثرگذارترین بازیکن تیم باشد، او در 190 بازی 117 گل زده و بر همین اساس منبع اصلی گل در تیم فرناندو سانتوس او است. البته موفقیتش تا حد زیادی به ژوائو کانسلو و حرکات و سانترهایش از سمت راست بستگی دارد. مصدومیت دیوگو ژوتا هم باعث شد فرصت بازی در سمت چپ خط حمله به رافائل لیائو برسد که در 14 بازی این فصل سری A شش گل زده و چهار پاس گل داده است.

      اروگوئه
اروگوئه تنها سه و نیم میلیون نفر جمعیت دارد اما با وجود کوچکی‌اش، تا به حال دو بار قهرمان جهان شده است. تیم چهاردهم رنکینگ جهانی با مربیگری دیگو آلونسو که بعد از 15 سال جای اسکار تابارس را گرفت، صعود از گروه را هدف اولیه خود فرض کرده. آلونسو وظیفه سختی دارد. او باید از امثال دیگو گودین، ادینسون کاوانی، مارتین کاسرس، فرناندو موسلرا و سوارس آخرین توشه را بگیرد ضمن اینکه از نیروی جوانی بازیکنانی مانند داروین نونیس، فاکوندو پلیستری، مانوئل اوگارته و آگوستین مارتینس بدرستی استفاده کند. از خوش‌شانسی بازیکنان باتجربه دیگری در اختیار او هستند که در دوران اوج بازی خود هستند، رودریگو بنتانکور، فدریکو والورده، نیکلاس دلاکروز، لوکاس توریرا و ماتیاس وینا از آن جمله‌اند. به طور خاص والورده فصلی رؤیایی را با رئال مادرید سپری می‌کند و در 18 بازی این فصل در رقابت‌های مختلف هشت گل و دو پاس گل به‌نام او ثبت شده. انرژی و دقت او همراه با قدرت شوتزنی‌اش در بسیاری از بازی‌ها برای رئال راهگشا بوده و 90 دقیقه در دفاع و حمله مشارکت دارد. او جام جهانی قبلی را به‌دلیل مصدومیت از دست داد. اما سوارس و کاوانی؛ دو بازیکنی که روی هم در 265 بازی ملی 126 گل زده‌اند. سوارس با ناسیونال قهرمان اروگوئه شده و در 14 بازی هشت گل زده و کاوانی در هفت بازی برای والنسیا چهار گل به ثمر رسانده است. توانایی‌های آنها غیرقابل انکار است اما باید دید با فشار فیزیکی جام جهانی کنار می‌آیند یا سن بر آنها غالب می‌شود.

کره جنوبی
دو دهه بعد از چهارمی در جام جهانی وطنی، کره جنوبی به‌دنبال صعود از مرحله گروهی است. تیم بیست و هشتم جهان در 11 دوره متوالی جام جهانی حاضر بوده اما پس از جام جهانی 2002 تنها یک بار از مرحله گروهی عبور کرده که در سال 2010 به وسیله تیم همگروهش در این دوره، اروگوئه حذف شد. کره در 13 بازی آخرش در مرحله گروهی تنها سه برد داشته که بزرگترین آنها، پیروزی بر آلمان معروف به «معجزه کازان» در دوره قبل بود. پائولو بنتو وقتی در سال 2018 مربی کره شد این تیم در رده پنجاه و هشتم جهان بود اما تیم 30 رتبه بالا آمده است. انتظارات زیادی از سون هئونگ مین وجود دارد؛ مهاجم تاتنهام که فصل قبل همراه با محمد صلاح کفش طلای لیگ برتر را به دست آورد اما این فصل را چندان موفق شروع نکرده و در 19 بازی در رقابت‌های مختلف تنها پنج گل زده و دو پاس گل داده است. او در 106 بازی ملی خود 35 گل زده و 17 پاس گل داده و در دو حضور قبلی‌اش در جام جهانی سه گل زده است. کیم مین جائه، مدافع ناپولی که در کنار کیم یونگ گوون باتجربه، قلب دفاع را تشکیل می‌دهد، روی ضربات ایستگاهی گلزن است و بازیکن مقتدری در انتهای زمین کره جنوبی است.
این تیم در شش بازی آخر خود 12 گل زده و پنج گل خورده و این نشان می‌دهد به‌دنبال آسیب زدن به رقیب از هر طریق است. بازی اول کره با اروگوئه است و اگر بتوانند از آن امتیاز بگیرند، می‌توانند برای صعود به مرحله حذفی شانس داشته باشند.

      غنا
«ستارگان سیاه» تیم شصت و یکم رنکینگ فیفا هستند و پایین‌ترین رتبه را در میان 32 تیم حاضر در این رقابت‌ها دارند. غنا در سال 2006 برای نخستین بار در جام جهانی حاضر شد و دو بار دیگر در سال‌های 2010 و 2014 در این رقابت‌ها بازی کرد. غنا در سال 2021 به میلووان رایواچ رو آورد که بهترین عملکرد این تیم را در سال 2010 رقم زده بود اما در ژانویه 2022 و چند هفته قبل از بازی پلی‌آف با نیجریه اخراج شد و جای خود را به اوتو آدو بازیکن سابق غنا داد. آدو خوش‌شانس بوده که اخیراً بازیکنان دوملیتی زیادی به ترکیب غنا اضافه شده‌اند. محمد کودوس یکی از بازیکنان تأثیرگذار آژاکس در این فصل بوده که در 20 بازی در رقابت‌های مختلف 9 گل زده و اگر چه در تیم هلندی شماره 9 کاذب بازی می‌کند، در تیم ملی با حضور اینیاکی ویلیامز، کودوس یا در پست بال بازی می‌کند یا پشت سر مهاجم به کار گرفته می‌شود، اما کودوس مطمئناً تهدید بزرگی برای دروازه رقبا است هر جا که باشد. ویلیامز در 13 بازی این فصل لالیگا پنج گل زده و یک پاس گل داده و می‌خواهد نخستین بار در یک تورنمنت بزرگ برای غنا بازی کند. او بعد از یک بازی ملی به اسپانیا پشت کرد و غنا را انتخاب کرد. او رکوردهای عجیبی دارد، شش سال و نیم است که در تمام بازی‌های لیگ برای اتلتیک بیلبائو به میدان رفته و 240 مسابقه متوالی با این تیم بوده یعنی مصدومیت کمترین احتمال را در مورد او دارد.