وصال روحانی
روزنامه نگار
کارلوس کیروش محسنات متعددی در زمینههای فنی دارد اما حسنهای او از نقطهنظر روحی– روانی هم اندک نیست. بواقع یکی از دلایل عمدهای که سبب شده تیم ملی فوتبال ایران چه در دوره زمامداری نخست و 8 ساله وی و چه در دوره حکمرانی دوم و تقریباً 3 ماهه او نتایج خوبی بگیرد، طراحی دقیق و توأم با زرنگی وی در راه کسب پیروزی در ستیزهای فکری و روانی با تیمهای رقیب است.
این مرد پرتغالی که فاصله کمی تا 70 سالگی دارد، یک استاد در جنگهای روحی و راه رفتن روی اعصاب حریفان است و از این طریق آنها را به مهلکه میاندازد تا نتوانند تمام کیفیات فنی خود را در میدان مسابقه رو کنند. همین مسأله سبب میشود یوزها در برابر آنها بهتر بازی کنند و چون اعصابشان در قیاس با رقبای تحریک شده آرامتر است، به اهداف خود برسند و نتایجی آبرومندانه بگیرند.
شکی نیست که کیروش هم به خاطر مسن شدن بخشی از بیپروا بودن خود را از دست داده و در قیاس با دهه گذشته پرخاشگری کمتری را از خود بروز میدهد اما این به معنای نقشه نداشتن او در زمینههای روحی– روانی برای هر مسابقهای نیست که تیم ملی پیشرو دارد. او پس از اعتلای روحی و فکری شاگردانش و رساندن آنها به اوج خواهندگی و فوران انگیزه، به سراغ حریفان و مربیان و فلسفههای کاری آنها میرود و از هر امکان موجود در این زمینه بهره میگیرد تا این تیمها یک دوره آمادگی روحی بیدغدغه را پشتسر نگذارند. جوابگویی قاطع و در عین حال سیاستآمیز به اظهارات احتمالاً نادرست مربیان تیمهای رقیب و انداختن این مربیان به ورطه چالشهای محاورهای بخشی از استراتژی مبارزاتی کیروش است و اگر این مربیان به تیمهای نامدار تعلق داشته باشند و نگاهی از بالا به پایین به یوزها بیندازند و قصد تحقیر آنها را داشته باشند، مربی موزامبیکی الاصل ایران به مدد تجربه 35 سالهاش در حرفه مربیگری نیک میداند که با کدامین کلمهها و حربهها آنها را سر جایشان بنشاند. کیروش این نحوه برخورد را در قبال حریف اولمان در دیدارهای گروه دوم جام جهانی 2022 هم در پیش گرفته است و درخصوص این مسابقه هم که عصر روز دوشنبه (30 آبان) مقابل تیم ملی انگلیس در خاک قطر برگزار میشود، تدابیر ضروری را به اجرا درآورده است. او هم کوشیده جواب مطبوعات اغلب جنجالی انگلیس را که برخیشان تیم ایران را یک زنگ تفریح توصیف کردهاند، بدهد و هم با نشان دادن تفاوت 180 درجهای نظرات گرت ساوت گیت سرمربی «سه شیرها» با رسانههای کشورش آنها را به تقابل با یکدیگر و مطبوعات را به ترسو و بیکفایت خواندن این مربی البته پراشتباه و بدسلیقه وادار کند. نتیجه این استراتژیهای هوشمندانه این است که تیم ملی انگلیس در شرایطی پا به میدان مسابقه با ایران در شهر دوحه میگذارد که نه کارایی فنی و هماهنگی تاکتیکی مورد نیاز را دارد (که این از قصورهای ساوت گیت است) و نه تمرکز روحی و استحکام روانی مورد احتیاجش را (که این از هنرهای
کیروش است).
بواقع ما هر جنگی را در «قطر 2022» به لحاظ فنی ببازیم، بعید است که در ستیزهای روانی مغلوب شویم و این را از کیروش داریم که در گذشته مچ مربیان متعددی از کره جنوبی و ژاپن و عربستان و ازبکستان در آسیا گرفته تا آرژانتین، شیلی، اروگوئه، اسپانیا و البته کشور خودش (پرتغال) در سایر قارهها را خوابانده و جنگ روحی و ساز و کارهای آن را به آنان آموخته است.