سعید زاهدیان
روزنامه نگار

کارلوس کی‌روش در مصاحبه خود پیش از بازی با نیکاراگوئه به این نکته اشاره کرد که نیمی از بازیکنان خود را به‌دلیل حضور در لیگ‌های اروپایی در اختیار ندارد؛ با این حرف کی‌روش، باید از او پرسید که بازی با نیکاراگوئه که اغلب بازیکنان اصلی ایران در جام‌جهانی در اردو نبودند، چه خاصیت و کارکردی برای تیم ما دارد؟ این بازی یک نگرانی دیگر هم برای ما ایجاد کرد؛ مصدومیت امید ابراهیمی که براساس سیستم و شیوه بازی کی‌روش، می‌توانست جزو مهره‌های اصلی ما باشد اما آسیب‌دیدگی او ما را در خط هافبک با مشکل مواجه خواهد کرد. پیش از این لیونل مسی در مصاحبه‌ای گفته بود که همه ما- بازیکنانی که در انتظار جام‌جهانی هستیم- پیش از هر بازی نگران آسیب دیدگی هستیم. در این مدت هر هفته حداقل نام یک یا دو بازیکن را می‌شنویم که به‌دلیل مصدومیت بازی در قطر را از دست دادند. شاید برای تیم‌های پرمهره و پرستاره دنیا، بازیکن جایگزین وجود داشته باشد اما تیمی مثل ایران که روی برخی بازیکنان حساب ویژه‌ای باز می‌کند و بود و نبود آنها در سرنوشت تیم‌ملی تأثیرگذار است، مصدومیت بازیکنی مثل آزمون یا ابراهیمی بسیار نگران‌کننده است. دیروز خبر رسید که سردار مقابل اشتوتگارت هم بازی نمی‌کند و از این جهت سرمربی تیم‌ملی حتماً خوشحال می‌شود اما در این جام که بازیکنان 10 روز قبل از شروع مسابقات به قطر می‌روند، آسیب‌دیدگی بازیکنان یک دغدغه بزرگ برای تیم‌ها است. با این شرایط، شاید بهتر بود به جای بازی پرریسک با نیکاراگوئه که بازیکنانش دغدغه از دست دادن جام را ندارند، راه دیگری برای محک بازیکنان انتخاب می‌شد.