محمد قراگزلو
روزنامه نگار
داستان هانسی فلیک و مانشافت قرار است طولانی باشد. هر چقدر هم بدبین باشیم او را هم در دسته مربیان ناکامی مثل اریش ریبک یا رودی فولر نمی‌گذاریم و تصور می‌کنیم چیزی شبیه به سپ هربرگر فقید یا همین یوآخیم لوو باشد که بیش از یک دهه روی نیمکت تیم ملی آلمان نشستند و مانشافت را در پوزیشن کابوس برای سایر بزرگان فوتبال جهان حفظ کردند. تصور می‌کنم جام جهانی قطر برای فلیک و تیمش مقدمه‌ای باشد برای موفقیت در یورو 2024 به میزبانی آلمان اما قرار نیست کابوس تلخ 2018 تکرار شود. هانس دیتر فلیک که حالا هانسی صدایش می‌کنیم در قطر مأمور احیای‌شأن و اعتبار لکه‌دار شده مانشافت در عرصه بین‌المللی فوتبال خواهد بود. او بعد از یک دوره رکود (2018 تا 2021) هدایت تیم ملی کشورش را در دست گرفته تا دوباره آلمان را به جمع 4 تیم جام جهانی پیش رو برساند. اتفاقی که در بسیاری از تورنمنت‌های بزرگ برای آلمان معمول و نرمال به نظر می‌رسید و همین حالا مانشافت رکورددار حضور در نیمه نهایی این رقابت‌هاست اما این بار ماجرا کمی فرق دارد. فلیک با تجربه بزرگ موفقیت در جام جهانی 2014 برزیل و رسیدن به قله در آن تورنمنت، به قطر می‌آید اما هم این جام جهانی شبیه تورنمنت‌های قبلی نیست هم آلمان تا حدودی خالی از ستاره شده و تکرار موفقیت‌های بزرگ دوران همکاری با یوآخیم لوو تا حدی دست نیافتنی به نظر می‌رسد. هر چقدر تصور کنیم که این مربی خونسرد و بدون ری اکشن‌های احساسی با توانایی‌های فنی‌اش قادر به پیش راندن تیم خود تا مراحل بالایی جام جهانی است اما ابزار دست او ناقص به نظر می‌رسد و اینطوری به چنگ آوردن موفقیت برای گران‌ترین سرمربی تورنمنت نشدنی است. فلیک بعد از لوو تحول بزرگی در مانشافت ایجاد نکرده و تنها برخی بازیکنان را به خودباوری رسانده و با همین تفاوت نتایج خوبی ثبت کرده (15 بازی و فقط یک باخت) اما تجربه اخیر عدم صعود در لیگ ملت‌های اروپا و اتفاقات بعد از آن مثل مصدومیت تیمو ورنر، مانوئل نویر و مارکو رویس به علاوه فقدان حضور فرمانده در تیمش و البته خلأهایی که در برخی پست‌های مهم احساس می‌کند، می‌تواند هواداران او را از آنچه در همین تیم به عنوان دستیار یا سرمربی بایرن به دست آورده بود، ناامید کند.

لوئیز انریکه (اسپانیا)
لوئیز انریکه، سرمربی اسپانیا، کشورش را در جام جهانی 2022 هدایت خواهد کرد، قطر پس از یورو سال گذشته که انریکه با تیمش به نیمه نهایی رسید، دومین تورنمنت بزرگ ملی خودش را پشت سر می‌گذارد. انریکه که 62 بار در طول دوران بازیگری خود پیراهن تیم ملی اسپانیا را بر تن کرده، در سال 2018 به نیمکت این تیم رسید و سال بعد به دلایل شخصی کناره‌گیری کرد. دستیار دیرینه او روبرتو مورنو، در غیاب او هدایت تیم را بر عهده داشت، اما پس از آن توسط انریکه در میان اتهامات عدم وفاداری به دلیل تمایل برای غصب جایگاه او به صورت دائمی اخراج شد.
 
هانسی فلیک (آلمان)
آلمان با هانسی فلیک که سال گذشته جانشین یوآخیم لوو شد به مسابقات جام جهانی قطر وارد خواهد شد. لوو که از سال 2006 تا یورو 2020 هدایت تیم ملی آلمان را برعهده داشت، پس از حذف مقابل انگلیس در مرحله یک هشتم پایانی از سمت خود کنار رفت. بعد از آن فلیک وارد شد تا جای مردی را که مدت‌ها دستیار او بود پر کند. این زوج تا زمانی که فلیک پس از قهرمانی جام جهانی 2014 جدا شد، با هم کار کردند. آلمان‌ها با روی کار آمدن هانسی فلیک به عنوان سرمربی، هشت بازی متوالی را بردند و به راحتی بلیت قطر را دریافت کردند. مانشافت با 9 پیروزی از 10 بازی و 9 امتیاز اختلاف نسبت به مقدونیه شمالی که در رده دوم گروه به کار خود پایان داد به جام جهانی صعود کردند.

هاجی موریاسو (ژاپن)
چشم بادامی‌ها همیشه مربیان صاحب سبکی روی نیمکت خود داشته‌اند. از فیلیپ تروسیه فرانسوی که به جادوگر سفید شهرت داشت تا آلبرتو زاکرونی سرمربی اصولگرای ایتالیایی و ایویکا اوسیم تاکتیسین شهیر بوسنیایی و البته زیکوی برزیلی. آنها اما چند سالی است که با تکیه بر انگاره هوش ژاپنی، به استفاده از مربیان وطنی روی آورده‌اند و اعتقاد دارند که هوش ژاپنی سرآمد همه جهان است و از همین رو دلیلی ندارد که وابسته بوده و باید در همه زمینه‌ها مستقل باشند. هاجی موریاسو هافبک سابق تیم ملی ژاپن که بیشتر دوران حرفه‌ای‌اش را در سانفریس هیروشیما چه در دوران بازیگری و چه در دوران مربیگری سپری کرده، روی نیمکت چشم بادامی‌ها در قطر خواهد نشست.
 
ولید رگراگوی (مراکش)
ولید رگراگوی یک مراکشی اروپایی است. مردی که اصالتاً فرانسوی به شمار می‌رود و در فرانسه به دنیا آمده اما تبار مراکشی دارد. ولید دوران بازیگری خود را در باشگاه‌های فرانسوی و در لوشامپیونه گذارند و در این لیگ معتبر توپ می‌زد. او البته در همان دوران به تیم ملی مراکش نیز دعوت می‌شد و ملی‌پوش بود. با وجود این رگراگوی پس از آویختن کفش‌ها در کشورش مشغول به کار شد و به غیر از یک دوره کوتاه در الدحیل هرگز از جغرافیای مراکش بیرون نرفته. او جانشین وحید هلیل هودزیچ مشهور شده و همه انتظار دارند که در جام‌جهانی با توجه به گروه نسبتاً آسان مراکشی‌ها را به مرحله بعد برساند.