سینا فتوت
روزنامه نگار
بحث درباره نیمکت تیم ملی ایران در جام جهانی از یک پرسش کلیدی آغاز می‌شود؛ آیا نیمکت ایران در جام جهانی، به دستیار ایرانی نیاز دارد یا نه؟! این پرسشی است که پاسخ مشخص ندارد. یعنی نمی‌توان گفت که ما حتماً روی نیمکت تیم ملی به مربی ایرانی نیاز داریم یا نداریم؛ چون مدل مربیگری کارلوس کی‌روش «باید بردار» نیست! مدل مربیگری کارلوس کی‌روش اینگونه است که برای خودش یک تیم تعریف می‌کند که فقط آدم‌هایی مجاز به عضویت در این تیم هستند که در آن چهارچوب تعریف شوند. در حقیقت کی‌روش به دنبال همدلی است نه همزبانی و روی همین حساب، در طول 8 سال سرمربیگری در تیم ملی خیلی‌ها را آورد و برد؛ خیلی‌ها را نگه نداشت و بیرون کرد و پای ضعف خیلی‌ها ماند.
در مورد دستیار هم قصه چیزی جز این نیست. اگر کی‌روش دستیاری پیدا کند که همدلی بلد باشد، اضافه کردنش قطعاً به سود تیم ملی خواهد بود. اگر دستیاری به تیم ملی اضافه کند که همدل نباشد، نبودنش قطعاً سود بیشتری خواهد داشت.
اضافه شدن جواد نکونام، قصه‌اش اوج همدلی بود. آنچه تاج گفت این بود که نکونام بیاید تا در جام ملت‌ها سرمربی باشد و کی‌روش مدیر فنی! در حقیقت انتخاب نکونام همچین چشم‌اندازی داشت. پروژه‌ای که در نهایت اجرایی نشد. واقعیت این است که کی‌روش نمی‌تواند در این فرصت کوتاه، یک وارث مناسب دیگر برای خودش پیدا کند. حداقل فعلاً نه!