جرارد پیکه بعد از دوران پرافتخاری که 18 سال دوام داشت و با 25 جام همراه بود، کفش‌هایش را آویزان کرد. نقطه اوج دوران حرفه‌ای او قهرمانی جام جهانی 2010 بود که دو سال بعد با قهرمانی در یورو تکمیل شد. در رده باشگاهی هم 14 فصل برای بارسلونا بازی کرد بعد از آنکه دوره کوتاهی را در منچستریونایتد گذراند. او بعد از آنکه برای یکی از بهترین تیم‌های سر الکس فرگوسن بازی کرد و بخشی از تیم تاریخی بارسلونا و اسپانیا بود، تصمیم گرفت به فوتبال حرفه‌ای خاتمه دهد. در این سال‌ها هم‌تیمی‌های خوب زیادی را کنار خود داشت بعضی‌ها مثل سرخیو بوسکتس که 46558 دقیقه کنارشان بازی کرد یا گری نویل که 65 دقیقه با او همبازی بود. او تصمیم گرفت بعد از بازی با آلمریا که تعداد مسابقاتش برای آبی اناری‌پوشان را به 616 رساند، از فوتبال خداحافظی کند تا باشگاه در شرایط بحران مالی 44 میلیون پوند کمتر به او بدهد.
این ترکیب بهترین بازیکنانی است که در کنار پیکه بازی کرده‌اند و تیم بدی نیست!

ایکر کاسیاس
دروازه‌بان افسانه‌ای رئال مادرید شاید رقیب همیشگی پیکه در بارسلونا بود اما این دو رقابت‌شان را در تیم ملی کنار گذاشتند. این دو 56 بازی در ترکیب تیم ملی اسپانیا انجام دادند و ظرف دو سال قهرمان جهان و اروپا شدند در تیمی که کاسیاس کاپیتانش بود.

دنی آلوز
او نه تنها بهترین مدافع راستی بود که کنار پیکه بازی کرد بلکه بازیکنی که دوران حرفه‌ای درخشانی در طول دو دهه داشت. او پرافتخارترین بازیکن تاریخ از نظر تعداد جام است و یک اسطوره واقعی در فوتبال محسوب می‌شود.

سرخیو راموس
پیکه و راموس ستاره‌های دفاعی تیم‌های خودشان در فصل‌های متوالی بودند، آن موقع که ال‌کلاسیکوهای فوق‌العاده جذابی داشت. فکر کنید این دو در ترکیب تیم ملی اسپانیا قرار بگیرند و کمتر مهاجمی می‌تواند بازی در مقابل خط دفاعی سرسخت‌تر، باتجربه‌تر و موفق‌تری نسبت به این دو را تصور کند.

ریو فردیناند
این انتخاب می‌توانست کارلس پویول یا نمانیا ویدیچ باشد اما ریو فردیناند نسبت به دو مدافع میانی دیگر انتخاب بهتری است. او در سال‌های حضور پیکه در منچستریونایتد در فاصله 2008-2004 بهترین سال‌های بازی‌اش را سپری می‌کرد که به قهرمانی اروپا منجر شد.


خوردی آلبا
مثل آلوز در سمت راست دفاع، آلبا انتخاب آشکار سمت چپ دفاعی است به خاطر موفقیت‌هایی که در بارسلونا و اسپانیا به دست آوردند. آلبا در فهرست مدافعان چپ همبازی پیکه، از امثال پاتریس اورا، اریک آبیدال، مارکوس آلونسو، ناچو مونرئال و کایران ریچاردسون شایستگی بیشتری دارد.

ژاوی
شاید آسان‌ترین انتخاب. ژاوی نفر اولی است که برای خط میانی تیم همبازی‌های پیکه برگزیده می‌شود. استعدادی منحصر به فرد در یک نسل که بخشی از مثلث خارق‌العاده بارسلونا و تیم ملی اسپانیا را شکل داد ضمن اینکه به‌عنوان آخرین مربی پیکه، نقش ویژه‌ای در خداحافظی او دارد.
 
پل اسکولز
کنار گذاشتن بوسکتس بی‌رحمی است اما برای اسکولز هم جا هست. او که برای تیمی جز یونایتد بازی نکرد، سال‌ها در خط میانی شیاطین سرخ آقایی کرد از جمله سال‌هایی که پیکه در اولدترافورد بود.
 
آندرس اینیستا
شما نمی‌توانید پیکه را بدون اینیستا تصور کنید. این دو مغز متفکر بارسلونا بودند که موفقیت‌های بی‌شماری را به تیم آوردند و در اسپانیا هم درخشیدند. قله درخشش اینیستا گلی بود که در فینال جام جهانی 2010 زد.

لیونل مسی
چه کسی جز برنده هفت توپ طلا و بهترین بازیکن تاریخ که پیکه در کنارش 40526 دقیقه بازی کرد، می‌تواند انتخاب شود؟ جواهر تیم تکرارنشدنی بارسلونا که تیم را به قهرمانی اروپا در سال‌های 2009، 2011 و 2015 رساند؛ بهترین بازیکن تاریخ بهترین تیم تاریخ.
 
روبرت لواندوفسکی
این انتخاب سختی است چون پیکه در کنار مهاجمان بزرگی بازی کرده اما این آخرین شماره 9 واقعاً یکی از بهترین‌ها است. لواندوفسکی شاید در حال حاضر مثل روزهای اوجش در بایرن‌مونیخ نباشد اما بدون شک یکی از بهترین مهاجمان نوک جهان است و شاید بدشانس بوده که تا به حال به توپ طلا نرسیده است.

کریستیانو رونالدو
از کنار نام رونالدو نمی‌شود گذشت هر چند او فقط 596 دقیقه کنار پیکه در یونایتد بازی کرد قبل از اینکه در سال 2008 به بارسلونا برگردد. یک سال بعد فوق‌ستاره پرتغالی با رئال مادرید قرارداد بست و این دو رقیب سرسخت یکدیگر شدند. رونالدو در فصل 2008-2007 بهترین بود و در برنابئو بهتر هم شد تا برای پیکه و سایر مدافعان بارسلونا دردسرهای زیادی درست کند.