اشتباهاتی که سرپرستان تیم‌های ملی ورزشی در دوره‌های مختلف مرتکب شده‌اند، کم نبوده‌‌اند؛ اشتباهاتی که در مواردی روی نتیجه ملی‌پوشان هم تأثیر داشته و حتی برخی ورزشکاران را از مدال‌آوری دور کرده است؛ مواردی که تنها آسیب‌اش به روند مدال‌آوری نبوده و حتی با آبروی ورزش ایران هم بازی کرده است. حالا بماند که با وجود این اتفاق‌ها رویه تغییر نکرده و همچنان در بسیاری موارد، هیچ سیاستی برای انتخاب سرپرست مناسب وجود ندارد.
ایران ورزشی – چند روز قبل بود که فرانک پرتوآذر از اشتباه سرپرست تیم ملی گفت و مدالی که از دست رفته است. سرپرست تیم ملی شماره فرانک را در هتل جا گذاشت و برای صدور شماره جدید، دو دقیقه‌ای زمان هدر رفت و به همین راحتی یک مدال یا حتی فرصت یک رقابت برابر از دست رفت. بعد هم سرپرست بدون اینکه ابراز ناراحتی کند، گفت، خیلی کار برای انجام داشته و سرش شلوغ بوده است! اظهارات سرپرست تیم ملی دوچرخه‌سواری که همین چند روز پیش در رقابت‌های قهرمانی آسیا شرکت کرده بود، بسیار قابل تأمل است. او تأیید می‌کند که شماره را یادش رفته اما انگار روی اینکه پرتوآذر زبان بلد است، حساب ویژه‌ای هم باز کرده است: «یک ساعت قبل از مسابقه متوجه شدیم که شماره را نیاورده‌ایم اما نمی‌توانستیم که دوباره برگردیم و شماره را بیاوریم. با این حال شماره‌ها نزد کمیسر مسابقات بود و پرتوآذر شخصاً شماره را گرفت و روی دوچرخه نصب کرد و زمانی که در خط استارت قرار گرفت، متوجه شد که شماره را اشتباه گرفته است. او چون زبانش خوب است و کاپ جهانی شرکت می‌کند دیگر من استارت لیست را چک نکردم که ببینم شماره را درست گرفته است یا نه!»
این صحبت‌های عجیب و غریب تنها بخشی از حرف‌هایی است که در موارد اینچنینی از زبان مسببان ماجرا شنیده می‌شود و برای ورزشی‌ها آشنا است. صحبت‌هایی که می‌تواند بهانه‌ای باشد برای مرور همه اتفاق‌های تلخ اینچنینی و یادآوری اینکه با وجود تکرار فراوان، باز هم تصمیم جدی برای تغییر سرپرستان و استفاده از افراد باسواد و آگاه به قوانین مسابقات وجود ندارد.
یکی از موضوعاتی که در همین اواخر سر و صدای زیادی در ورزش راه انداخته، دیسکالیفه شدن کشتی‌گیر تیم آزاد در رقابت‌های اسپانیا است که بی‌موقع سرم زده و جالب است که همه افراد مرتبط با ورزشکار به کمیته انضباطی دعوت شده‌اند اما سرپرست در حاشیه امنیت قرار دارد. این تنها یک نمونه کوچک است؛ در حالی که در کشتی و البته سایر رشته‌های ورزشی به واسطه ناآگاهی یا کم‌دقتی سرپرست خاطرات عجیبی ثبت شده است، مثل زمانی که سرپرست تیم ملی جوانان کشتی، جام قهرمانی آسیا را در هتل جا گذاشت و به ایران نیاورد. یا مثلاً در رویدادی دیگر، هماهنگی‌ها بدرستی انجام نشد و بچه‌های تیم ملی در رده نوجوانان برای ساعات طولانی بیرون از هتل ماندند و جایی برای اسکان نداشتند.
کدامیک از خبرنگاران یا اهالی بسکتبال یادشان رفته که تیم ملی در پنجره سوم انتخابی کاپ آسیا مقابل اردن به میدان رفت اما شماره حامد حسین‌زاده اشتباه بود، صرفاً به این خاطر که حواس سرپرست وقت تیم ملی جمع نبوده است.
در خاطرات سرپرستان کاروان‌های ایران در بازی‌های مختلف از جمله بازی‌های آسیایی و المپیک از این دست اتفاق‌ها کم نیستند. مثل اینکه سرپرست یک تیم آنقدر با زبان انگلیسی بیگانه بوده که حتی جلسه فنی را هم اشتباه رفته و برای دقایقی در جلسه یک رشته دیگر نشسته است. حالا جا گذاشتن لباس و وسایل مورد نیاز ملی‌پوشان که بماند.
اینها چند مورد کوچک هستند از اتفاق‌هایی که ناآگاهی و بی‌سوادی سرپرستان تیم‌های ملی رقم زده‌اند و انگار قرار نیست هیچ وقت فکری شود تا دیگر از این دست اتفاق‌ها نیفتد. کاش وزارت ورزش به جای برخی از کارهای بی‌حاصل که این روزها سرگرم انجامشان است، آیین‌نامه‌ای می‌نوشت و برای انتخاب سرپرستان شرایطی را تعیین می‌کرد و فدراسیون‌ها ملزم می‌شدند که سرپرستان تیم‌های ملی را بر اساس همین آیین‌نامه انتخاب کنند، نه اینکه سرپرستی تیم‌های ملی هدیه‌ای باشد از سوی رؤسای فدراسیون‌ها به دوستان‌شان یا کسانی که می‌خواهند به گونه‌ای از خجالت‌شان در بیایند.
ZOOM
کاش وزارت ورزش آیین‌نامه‌ای می‌نوشت و برای انتخاب سرپرستان شرایطی را تعیین می‌کرد و فدراسیون‌ها ملزم می‌شدند که سرپرستان تیم‌های ملی را براساس همین آیین‌نامه انتخاب کنند، نه اینکه سرپرستی تیم‌های ملی هدیه‌ای باشد از سوی رؤسای فدراسیون‌ها به دوستان‌شان یا کسانی که می‌خواهند به گونه‌ای از خجالت‌شان دربیایند. بسیار شنیده می‌شود که فلان سرپرست آدم پولداری است. حالا اینکه پول او قرار است چه کمکی به تیم ملی کند، مشخص نیست؟ آن هم در شرایطی که هزینه اعزام تیم از سوی فدراسیون پرداخت می‌شود. آیا قرار است از پول این سرپرست که چنین هدیه‌ای دریافت کرده، در جایی دیگر استفاده شود؟