وصال روحانی
روزنامه نگار
رضا مهاجری، سرمربی تیم فوتبال نفت مسجدسلیمان پس از باخت 1-5 این تیم مقابل ذوب‌آهن در واپسین روز قبل از تعطیلی یک ماه و نیمه لیگ بیست و دوم برتر فوتبال کشور در مصاحبه‌هایش گفت شکست‌های سنگین اخیر این تیم آبروی شغلی وی را در معرض نابودی قرار داده اما اشاره‌ای به این نکته مهم‌تر نکرد که ضعف‌های فراوان خود او و عجزش در روبه‌راه کردن کارهای آشفته نفت مسجدسلیمان چه لطمات سنگینی را به این باشگاه وارد کرده و تا چه میزان برای نفتی‌ها سوء اعتبار به بار آورده است.
به ثبت رسیدن 25 گل خورده در 11 دیدار اول این تیم در رقابت‌های امسال لیگ برتر فوتبال کشور نفتی‌ها را به رده چهاردهم جدول رده‌بندی تنزل داده و با دو تیم قعر جدولی ملوان و صنعت نفت همسایه کرده است. به واقع تنها حسن برخاسته از رگبار گل‌های خورده نفت مسجد سلیمان بالا رفتن شمار گل‌های به ثمر رسیده در هفته‌های ششم تا یازدهم لیگ امسال بود و اگر شاگردان مهاجری در آن هفته‌ها شکست‌های متعدد پنج، چهار و سه گله را متحمل نمی‌شدند، معدل گل‌های آن هفته‌ها بسیار پایین می‌آمد و ضعف توان تهاجمی تیم‌ها بیش از این چهره نشان می‌داد و لیگ و مسئولان آن و به واقع کل فوتبال ایران این شرایط و قابل قبول شدن نسبی میانگین گل‌های زده شده در هر هفته را مدیون رضا مهاجری و تیم او هستند. تیمی که در هفته‌های مورد بحث به کمترین حریفی نه گفت و با لطف و مهربانی (!) هر چه بیشتر قفل دروازه خود را برداشت و اجازه داد رقبا به هر تعداد و به هر شکلی که می‌خواهند گلزنی کنند.
به واقع فقط تعطیل شدن لیگ به سبب در پیش بودن جام جهانی 2022 بود که به الطاف بیکران نفت مسجدسلیمان به سایر تیم‌های لیگ موقتاً پایان بخشید و گرنه معلوم نبود با روالی که تیم مهاجری در پیش گرفته، نفت در چهار هفته باقی مانده از نیم فصل اول لیگ باید چند توپ دیگر را از کیسه خود بیرون می‌کشید. همین حالا هم 25 گل خورده در 11 هفته اول لیگ که تیم مسجدسلیمانی برجای نهاده، یک رکورد نادر و جدیدی در زمینه گل‌های دریافتی در تاریخ برگزاری لیگ‌های ایران است و بسیار بعید می‌نماید که حالا حالاها تیم دیگری به آن برسد. شاید در صورت قطع نشدن موقتی روند برگزاری لیگ آمار گل‌های خورده نفت در چهار هفته بعدی به 40 گل هم می‌رسید و اگر تغییری وسیع و عاجل در وضعیت و برنامه‌های کاری این تیم داده نشود قطعاً همین شکست‌های سنگین استمرار خواهد یافت.
اینکه چگونه مهاجری به جای تأکید بر لزوم بازیابی اعتبار فوتبال تیم نفت صحبت از لطمات وارده به اعتبار خودش می‌کند، مسأله تأسف‌آوری است اما عجیب‌تر از آن واکنش مدیران این باشگاه به این همه شکست‌های هولناک و تبعات آن است که چنان خنثی و ناپیدا بوده که هر فوتبالدوستی حتی در سایر استان‌ها از این همه بی‌توجهی و منفعل و بی‌تفاوت بودن حیرت‌زده می‌شود و نمی‌داند که چه بگوید. مهاجری و نفت می‌توانند به این ببالند که سیلاب گل‌های خورده‌شان لیگ برتر را از اتهام عقیم و کم گل بودن و رویکردهای بیش از حد تدافعی کمی تا قسمتی رهایی بخشیده‌اند اما معلوم نیست فوتبال ما چگونه می‌خواهد با داشتن چنین تیم‌ها و مربیان و مسئولانی سر بر آورد و به سطوحی بالاتر از امروز برسد.