بالاخره می‌آید؟
هومن جعفری
حقیقتش را بخواهید من آدم بدبینی نیستم. کاملاً برعکس. آنها که مرا می‌شناسند می‌دانند چقدر آدم خوشبینی هستم و سعی می‌کنم به اصطلاح انرژی مثبت باشم اما در مورد قصه داوری، بیست و خرده‌ای سال تجربه روزنامه‌نگاری ورزشی به من یاد داده که اصلاً و ابداً نباید خوشبین باشم. بر این باورم که سیستم داوری در ایران، به گونه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد که جریان حاکم بر فوتبال بخواهد نه به گونه‌ای که جریان بازی پیش برود.
بر این باورم که سیستم حاکم بر فوتبال ایران، ملاحظات غیرورزشی خود را از طریق داوری در لیگ‌های مختلف پیاده می‌کند خاصه در بحث صعود و سقوط تیم‌ها! شما به من بگویید بدبین اما بر این باورم که سیستم کمک داور ویدیویی، حتی به فرض ورود به ایران هم به آن صورت دردی از دردها دوا نمی‌کند. البته اینکه این سیستم وارد فوتبال ایران شود اتفاق خوب و مثبتی است اما بر این باورم که نه سکوها با تصمیمات کمک داور ویدیویی کنار می‌آیند و نه بازیکنان و مربیان. تأخیر در ورود این سیستم تا به امروز، ربطی به مباحث مالی و تحریم و بحث‌های مشابه ندارد. مثل همه پدیده‌های دیگر، مقابل هر چیز تازه‌ای مقاومت وجود دارد و این مقاومت، سبب می‌شود تا از قطار پیشرفت دنیا جا بمانیم. در حالی که کشورهای دور و اطراف ما این سیستم را استفاده می‌کنند، ما هنوز منتظر ایجاد ساده‌ترین تغییر در کمیته داورانیم. نکته مهم‌تر. کدام از شما، بر این باورید که فدراسیون فوتبال خواهان بهبود جریان داوری است که حالا فکر کنید با آمدن این سیستم دست آنها برای بهبود و اصلاح باز شود؟