آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی



VAR کلیدی‌ترین بحث فوتبال ایران است؛ حتی کلیدی‌تر از بازی‌های تیم ملی ایران در جام جهانی. تکنولوژی که به نظر دوای درد داوری در فوتبال ایران است و تمامی اهالی آن متفق‌القول هستند که داور ویدیویی می‌تواند عدالت که حلقه مفقوده فوتبال ایران است را در لیگ برتر جاری کند. مشکلات دامنه‌دار داوری کار را به جایی رسانده که برنده و بازنده از آن شاکی‌اند و انتقاد از داوری بدل به ترجیع‌بند مصاحبه‌های مربیان در قبل و بعد از رقابت‌های لیگ برتر شده. این اما همه ماجرا نیست. VAR اگرچه یک تکنولوژی کارگشا و کلیدی در مسیر برگزاری رقابت‌ها و البته اجرای عدالت به شمار می‌رود و بسیاری از جنجال‌ها و حواشی‌های روتین در فوتبال ایران را جمع خواهد کرد اما تردیدی وجود ندارد که داور ویدیویی حلال همه مشکلات نیست. اعتراض در ژن مردم ایران نهفته شده و این اعتراض به همه حوزه‌ها سرایت کرده؛ از سیاست گرفته تا اقتصاد. فرهنگ ایران در دهه‌های اخیر با این اعتراض خو گرفته و عادت کرده‌ایم به هر آنچه که باب میل ما نباشد اعتراض کنیم. آنچه تبلور آن را می‌توان در رقابت‌های لیگ برتر به عینه دید. اینکه تصور کنیم شهوت اعتراض کردن که پیامد آن حاشیه و جنجال است، با آمدن VAR در فوتبال ایران به اتمام می‌رسد، رؤیایی عبث است. بررسی مصاحبه‌های مربیان ایران در همین فصل اخیر و در 11 هفته‌ای که از لیگ برتر گذشته، این انگاره را ثابت می‌کند که اعتراض تمام نمی‌شود؛ حتی با داور ویدیویی. آنچه که البته نیاز اصلی فوتبال ایران محسوب می‌شود و از آن گریزی نیست. داوری فوتبال ایران با VAR اصلاح می‌شود اما اعتراض پایان نخواهد پذیرفت. مرور مصاحبه‌های مربیان درباره داوری و البته درخواست به حق آنها درباره VAR تصویر روشن‌تری از این حقیقت را ارائه می‌دهد.