نیوکاسل در این فصل 13 بازی انجام داده و تنها یک شکست داشته، مثل آرسنال و منچسترسیتی. با پیروزی 4 بر صفر شنبه مقابل استون ویلا، در رده چهارم قرار گرفته‌اند و اگر این جایگاه را تا پایان فصل حفظ کنند یا ارتقا ببخشند، برای نخستین بار بعد از 18 سال به لیگ قهرمانان اروپا صعود می‌کنند. اما راز موفقیت کلاغ‌ها چیست؟
به آسانی می‌توان تحول این تیم را به ثروت مالکان عربستانی ربط داد اما در تابستان فقط سه بازیکن اضافه کردند؛ نیک پوپ، دروازه‌بان، اسون باتمن، مدافع و الکساندر ایساک، مهاجم که این آخری به سختی در تیم حاضر بوده. در واقع تغییر بزرگ ادی هوو بوده که با آمدنش روی نیمکت، تیمی که می‌خواسته ساخته و نیوکاسل به سبکی بازی می‌کند که هم هیجان‌انگیز و پرشور است هم دفاعی به نظر می‌رسد. دلیل آن فلسفه متمایل به توتال فوتبال است که در آن همه بازیکنان مسئولیت‌های دفاعی و هجومی دارند.
مدافعان ترسناک
در دفاع، هوو از دن برن، باتمن، فابین شار و کایران تریپیر استفاده می‌کند. برن دفاع چپ تخصصی نیست اما سیستم هوو به او پوشش کافی می‌دهد که مرتباً به تنهایی با یک وینگر روبه‌رو نشود. باتمن مدیریت قلب دفاع را به عهده دارد، در حمله چندان مهارت و علاقه‌ای ندارد و به ندرت جلو می‌رود. شار در دفاع عالی است و خیلی وقت‌ها توپ را جلو می‌برد حتی تا زمین دشمن. تریپیر به اندازه کافی سریع است که برای سانتر توپ خودش را به یک سوم دفاعی حریف برساند و سانتر کند و بعد هم در بازگشت غافلگیر نشود.
با این چهار نفر، دفاع روی ضربات شروع مجدد برای رقبا بسیار سخت می‌شود چون نیوکاسل معمولاً برتری قدی در محوطه جریمه دارد بخصوص برن که با دو متر قد بلندقامت‌ترین بازیکن لیگ است. با توانایی تریپیر در زدن ضربات ایستگاهی و قدرت شوتزنی شار از راه دور (گلش مقابل ناتینگهام فارست خیلی شبیه گلش به برنلی بود که دسامبر گذشته گل ماه شد) هر حریفی باید نگران گلزنی مدافعان نیوکاسل هم باشد.
خط میانی برزیلی
در خط میانی دو برزیلی می‌درخشند، ژوئلینتون و برونو گیمارش. همه می‌دانند ژوئلینتون با مبلغی رکوردشکن به نیوکاسل آمد اما به‌عنوان مهاجم نتوانست انتظارات را برآورده کند. اما هوو به او اجازه داده کاری را انجام دهد که در آن مهارت دارد یعنی کنترل توپ، از کار انداختن حریف برای ایجاد موقعیت و اینکه در فاصله بین دو محوطه جریمه حضور محسوسی داشته باشد.
گیمارش حتی بهتر بوده. معمولاً حمله با او آغاز می‌شود چون میزان پاس‌های او تیم را از خطر خارج می‌کند، حمله را استارت می‌زند یا حتی به طور کامل قفل دفاعی حریف را باز می‌کند. گیمارش ترجیح می‌دهد جلوتر بازی کند اما هوو همه جا از او استفاده می‌کند.
نفر سوم خط میانی به‌صورت چرخشی از میان جو ویلاک و شان لانگستاف انتخاب می‌شود و نقش آنها حمایت است بدون اینکه موقعیت معینی برایشان در نظر گرفته شده باشد. مثل مدافعان، توانایی بازیکنان بخصوص گیمارش باعث می‌شود نیوکاسل در حمله خطرناک باشد بدون اینکه پوشش دفاعی‌اش را از دست بدهد.
همکاری
بال‌ها و مدافعان کناری
در خط حمله، دو بازیکن کناری مرتباً در طول حرکت دارند و به مدافعان کناری کمک می‌کنند. میگل آلمیرون بیشتر اوقات با تریپیر جای خود را تغییر می‌دهد و سرعت جیکوب مورفی یا ویلاک به آنها اجازه می‌دهد برن را در سمت چپ یاری کنند. حتی آلن سنت ماکسیمین هم به این سیستم آورده شده و به عقب بر می‌گردد، چیزی که قبل از این بال‌های تکنیکی فرانسوی بن عرفه و روبر از انجامش سر باز می‌زدند. مهاجم نوک تیم، کالوم ویلسون، مسئولیت‌های دفاعی زیادی ندارد اما روی یک موقعیت خطرناک او را در محوطه جریمه خودی می‌بینید.
ضدحمله‌های خطرناک
همه اینها بازی با نیوکاسل را بی‌نهایت سخت می‌کند، چیزی که سون هئونگ مین، مهاجم کره‌ای تاتنهام، بعد از شکست 2 بر یک هفته قبل مقابل کلاغ‌ها به آن اعتراف کرد. اگر از مدافعان غافل شوید، شار توپ را به سبک داوید لوییز تا یک سوم دفاعی حریف می‌آورد. هافبک‌ها در دفاع منسجم و کارآمد هستند و با سرعت کافی بال‌ها، نیوکاسل می‌تواند از جلو پرس کند بدون اینکه در عقب نیرو کم داشته باشد.
سرعت و تکنیک بال‌ها همچنین به معنای آن است که رقبا نمی‌توانند بدون ترس از ضدحمله خوردن به سوی دروازه نیوکاسل یورش ببرند. برای همین نیوکاسل در همه جای زمین برتری عددی دارد و به همین دلیل بیشترین میزان اشتباه و توپ لو دادن رقبا در لیگ برتر مقابل نیوکاسل بوده.
آمار فوق‌العاده
بعد از بی‌احترامی جک گریلیش به آلمیرون، این پاراگوئه‌ای بازی خود را ارتقا داده و حتی بهتر از ریاض محرز شده تا جایی با هر حرکت خود از سمت راست موقعیتی خطرناک ایجاد می‌کند. تازه نیوکاسل این کارها را خیلی وقت‌ها بدون مستعدترین بازیکنانش، سنت ماکسیمین و ایساک انجام می‌دهد. با وجود این پرسینگ و بازی جسورانه، بهترین آمار دفاعی لیگ را دارند، در 13 بازی 10 گل خورده‌اند بدون اینکه مثل منچسترسیتی و آرسنال بر توپ و زمین سلطه داشته باشند.
آیا نیوکاسل مدعی قهرمانی است؟ احتمالاً نه. اما در هفته گذشته از سفر به ورزشگاه منچستریونایتد و تاتنهام چهار امتیاز گرفتند. بنابراین جا دارد رویای بازگشت به اروپا بعد از نزدیک به دو دهه را در سر بپرورانند.