هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی
سطرهایی باید نوشت پیرامون سیدمهدی رحمتی که حالا کمی-‌فقط کمی‌- ‌پخته‌تر از زمان بازیگری‌اش شده. او باهوش‌تر از آن بود که در زمان بازیگری‌اش در یک سری بازی‌ها بیفتد ولی افتاد. بازی‌هایی که جام جهانی و چند جام قهرمانی در لیگ برتر را از او دریغ کرد. ایرادی ندارد. نمی‌شود همیشه برد. تا نبازیم که یاد نمی‌گیریم. سید‌مهدی رحمتی برد و باخت‌هایش را آورده و از آنها درس‌های لازم را گرفته و حالا در مسیر دیگری است. او در مسیر برداشتن گام‌های بزرگ است و حالا به وقت تعطیلی لیگ، می‌توان گفت مسیرش را بدرستی طی کرده. او در هفته‌های ابتدایی در اراک، زمان نیاز داشت تا سوار کار شود ولی حالا که وضع تیمش را می‌بینیم، می‌توانیم براحتی قضاوت کنیم و نظر بدهیم که مسیرش را خوب طی کرده. در 6 بازی قبل باخت نداشت، گلی نخورده و امتیاز جمع کرده و خودش را به جایی رسانده که باید.
رحمتی البته می‌داند که دو یا سه باخت پی در پی می‌تواند تیمش را دوباره برگرداند همانجا که باید. می‌داند که یکی، دو گام اشتباه می‌تواند نظم جدید تیمش را خراب کند. می‌داند که کمی اشتباه در زدن ضربه آخر یا یکی، دو اشتباه فردی می‌تواند همه کاسه کوزه‌ها را دوباره به زمین بریزد. اینقدر در فوتبال بوده که حواسش به این چیزها باشد. پس مغرور نمی‌شود و حواسش به مسیری هست که باید طی کند.
سیدمهدی رحمتی، این روزها، حالش از همیشه بهتر است. رسیدن به رتبه پنجم جدول برای او، اتفاق خوبی است ولی یادش هست که تیم اراک، سال قبل و در نیم‌فصل دوم سقوط آزاد بدی را تجربه کرد. او باید از فصل قبل درس بگیرد و نگذارد تراژدی خطیبی برای او تکرار شود.