پرسپولیس در شرایطی مقابل مس کرمان قرار گرفت که قبل از بازی اوسمار ویرا مربی برزیلی سرخ‌ها گفته بود برای پیروزی مقابل حریفشان چند پلن مختلف دارند. در نگاه کلی شاید این پلن‌ها و جزئیاتش چندان به چشم نمی‌آمد اما به نظر می‌رسید سرخ‌ها برای رسیدن به گل نقشه‌های مختلفی را امتحان کردند که یکی از آنها خیلی بارز بود.  پرسپولیس برای اولین بار در این فصل در بین دو نیمه تغییر سیستم داد. سرخ‌ها بازی را با سیستم پایه 1-3-2-4 شروع کردند و بین دو نیمه به 2-4-4 تغییر سیستم دادند. در چنین شرایطی میلاد سرلک تنها هافبک دفاعی پرسپولیس بود و با سروش در یک خط بازی می‌کرد و دیاباته و لوکادیا با تمام شباهت‌هایی که با هم دارند در خط حمله قرار گرفتند.
تغییرات بعدی یحیی در دقیقه 70 اعمال شد. او نفرات کناری‌اش را تغییرداد. سمت راست دچار تغییر کلی شد و در حالی که زوج دانیال – صادقی با وجود تلاش فراوان کاری از پیش نبرده بود به زوج سیامک نعمتی – محمد عمری تغییر یافت و در جناح چپ ترابی که اصلاً نتوانسته بود با امیری زوج‌سازی کند از زمین بیرون رفت تا عالیشاه روی دست امیری بازی کند.
حاصل این تغییرات، فعالیت بیشتر پرسپولیس در فاز حمله از کانال‌های کناری بود که یکی از آنها به نتیجه انجامید. با ایجاد این تغییرات، جناح راست پرسپولیس فعال‌تر شد و کارهای ترکیبی ساده‌تر و بهتر شکل گرفت. با این تغییرات پرسپولیس چند بار به یک شکل توپ را روی دروازه حریف ریخت که در دو نوبت دیاباته با مدافعان حریف دچار چالش شد و یکی از این ارسال‌ها به گل انجامید.
به نظر می‌رسد این اتفاق و تکرار این مدل حمله یکی از همان پلن‌های مختلفی بود که اوسمار ویرا به آن اشاره کرد. اینکه با جابه‌جایی زیاد نفرات کنار توپ به سروش برسد و او درها را پیدا کند یا توپ را روی دروازه بریزد همان تاکتیکی بود که پرسپولیس را به گل رساند. در عین حال در دو صحنه مشابه هم دیاباته موقعیت گلزنی داشت که مدافعان حریف روی او خراب شدند و یکی از آنها به‌شدت مشکوک به پنالتی بود. پرسپولیس در بازی با ملوان هم از جناح راست به گل رسید که در آن مسابقه زوج دانیال – صادقی کارساز بود اما این بار سیامک و عمری تا حدودی در آن بخش شرایط را بهتر کردند و با جابه‌جایی و تکاپوی آنها سروش در چند صحنه آزاد شد تا موقعیت‌سازی کند و در نهایت بتواند به‌عنوان یک هافبک پاسور برای اولین بار در این فصل گلساز باشد. واقعیت اینکه با در نظر گرفتن افت مهدی ترابی و ناکارآمدی سعید صادقی در کناره‌ها و البته نوسان عالیشاه و جوانی و ناپختگی عمری، پرسپولیس ابزار دیگری برای تنوع تاکتیکی در فاز حمله ندارد و یحیی هم خیلی سخت یا به عبارتی اصلاً به بازیکنانی مثل سیامک نعمتی یا محمدمهدی احمدی در کناره‌های خط میانی اعتماد نمی‌کند یا وحید امیری اصلاً در خط میانی استفاده نمی‌شود. در چنین شرایطی شاید همین پلن‌های ساده بعضاً بتواند پرسپولیس را به خواسته‌اش که همان رسیدن به یک گل در طول مسابقه باشد، برساند.

ZOOM

کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس با علم به اینکه رسیدن به یک گل می‌تواند تا حدود زیادی تضمین کننده پیروزی و رسیدن به سه امتیاز باشد با همین پلن‌های ساده به خواسته‌شان می‌رسند و کنترل حریفانی که ستاره‌های تعیین‌کننده ندارند کار چندان سختی نیست. این اتفاقی است که در بازی با ملوان و مس کرمان رخ داد و پرسپولیس از این مقطع به سلامت عبور کرد اما با پیچیده‌تر شدن حریفان و دشوار شدن بازی‌ها اوسمار ویرا و کادرش نیاز به پلن‌های بیشتر و دقیق‌تری دارند تا راه‌های رسیدن به موقعیت و گل را امتحان کرده و در نهایت به خواسته‌شان دست یابند.