وصال روحانی
روزنامه نگار
هنوز هم می‌توان (و باید) گل‌گهر را مدعی جدی قهرمانی در لیگ برتر بیست و دوم فوتبال کشور تلقی کرد بخصوص که هنوز 19 هفته از این لیگ 30 هفته‌ای باقی مانده اما اولین نتیجه‌ای که می‌توان از دیدن بازی‌های این تیم سیرجانی در 11 هفته نخست این لیگ گرفت، این است که گل‌گهر ریتم ثابتی ندارد و غیرقابل پیش‌بینی است.
شما وقتی تیم‌تان را با امثال فروزان، سهرابیان، شکاری، تیکدری‌نژاد، عاشوری، خدابنده‌لو، کی‌روش استنلی و مصلح می‌بندید و خارجی‌های کارسازی مثل وسلی گومز و اریک بانیاما را در اختیار می‌گیرید و گاه روی نیمکت‌تان امثال مرتضی تبریزی و بهنام برزای می‌نشینند و در فهرست طولانی بازیکنان‌تان مسیح زاهدی و یونس شاکری هم مشاهده می‌شوند، اولین چیزی که از شما انتظار می‌رود استمرار در ارائه بازی‌های خوب و داشتن کمترین نوسان است. چنین خواسته بدیهی و منصفانه‌ای از تیم امیر قلعه‌نویی در این فصل تحقق نیافته است، مسأله فقط این نیست که مردان «ژنرال» با این لشکر سلم و تور دو بازی از 11 دیدارشان در این فصل را واگذار کرده‌اند بلکه معضل بزرگتر فقدان تضمین در زمینه ارائه نمایشی است که گل‌گهری‌ها در هر دیدار پیش‌رو موظف به عرضه آن هستند. به واقع نمایش‌های یک در میان و گاه خوب، سپس متوسط و سرانجام بد تیم سیرجانی به گونه‌ای بوده که توجیهی علمی و منطقی نمی‌توان بر آن آورد و این تیم یک هفته مدعی جدی قهرمانی نشان می‌دهد ولی هفته بعد تیمی که هر کاری از آن برمی‌آید الا ایستادن بر بالاترین سکوی لیگ.
درس اول و توصیه اصلی تاریخ در فوتبال هر کشوری به هر تیمی که می‌خواهد قهرمان لیگ شود، داشتن بیشترین استمرار و کمترین فراز و فرود است.
اما در گل‌گهر این را نمی‌یابید. اولین شکست این تیم در فصل جاری که در برابر استقلال حاصل آمد، این بهانه و دستاویز را داشت که چون محصول اعلام یک ضربه پنالتی به ضرر تیم سیرجانی در وقت تلف شده مسابقه و گل شدن آن ضربه بوده، گریزی از آن وجود نداشته اما وقتی در هفته دهم در زمینش هم 0-1 به نساجی باخت، با توجه به اینکه تک گل تیم قائمشهری در دقیقه 21 حاصل آمده بود، شاگردان امیرخان با احتساب وقت تلف شده بیش از 75 دقیقه وقت برای جبران آن گل و حتی پیروز شدن داشتند اما هرگز به این مهم نایل نشدند. برد 1-2 پنجشنبه گذشته گل‌گهر در زمین فولاد خوزستان هم در شرایطی حاصل آمد که فولادی‌ها برتری نسبی بر حریف خود داشتند و هر دو گل تیم سیرجانی روی ضدحملات به‌دست آمد. برخی می‌گویند دوران امیر قلعه‌نویی سال‌هاست که تمام شده و او بیهوده آب در هاون می‌کوبد و آرزوی قهرمانی‌هایی تازه هدفی است که دور از دسترس وی قرار دارد اما حقیقت امر هرچه باشد فاصله این مربی قدری مسن شده (58 ساله) با عنوان قهرمانی در لیگ امسال آن‌قدرها هم کمتر از دو فصل گذشته نیست که وی اولین سال‌هایش را در هیأت هدایتگر گل‌گهر سپری می‌کرد. در آن فصول همواره به نظر می‌رسید ژنرال به نقطه‌ای از اطمینان کاری و ضمانت فنی نرسیده که تیمش به صراحت بوی قهرمانی را بدهد و امسال هم می‌توان همین حس و حال را کم و بیش پیرامون او و گل‌گهر لمس و رؤیت کرد و تکرار تاریخ را محتمل دانست.