هومن جعفری
روزنامه نگار

نوشتن از مراکش، بدون آنکه کلی عشق و حال کنیم با خاطره روسیه 2018 و گل دقیقه آخر خودشان به خودشان و بعد هم یاد آن روزها بیفتیم که حال‌مان بهتر بود، اصلاً میسر نیست. اصرار نفرمایید. بازی را داخل یکی از روزنامه‌هایی دیدم که با آنها کار می‌کنم. همراه با همسرم. آخر شب بود و من باید گزارش بازی را می‌نوشتم و گفتم جمع را خانوادگی کنیم. بعد هم بازی را بردیم. حال خوبش اما از بیرون روزنامه شروع شد. وقتی کارم تمام شد و بیرون زدیم و دیدیم مردم بیرونند و مشغول جشن گرفتن دومین برد تاریخ‌مان در جام جهانی. چه شب درخشانی بود و کوچه‌های تهران چقدر حال‌شان خوب بود.
بگذریم. اما برویم سر وقت مراکشی‌ها که سه ماه مانده به جام جهانی با تیپ پا، خلیل هوجیج مربی بدشانس خود را بیرون کردند. این سومین باری است که این بیچاره، قبل از رسیدن به مسابقات از تیمش بیرون می‌شود! بدشانس روزگار مردا که تو باشی!
مراکشی‌ها فعلاً با ولید الرکراکی به قطر سفر می‌کنند مگر اینکه بین راه، مربی خارجی دم بخت با قیمت مناسب و شرایط اکازیون گیرشان بیاید. پروسه برکناری استاد هم دقیقاً کپی ماجرای اسکوچیچ خودمان بود. گنده‌های تیم زیرآبش را زدند با این تفاوت که هوجیج برند جهانی است، اسکو برند منطقه‌ای!
خلاصه مراکشی‌ها فعلاً اوضاع درست و درمانی ندارند. آنها امیدشان به این نفرات است: یونس بونو (سویل)، اشرف حکیمی (پی‌اس‌جی)، نصیر مزروعی (بایرن مونیخ)، جواد یامیق (وایادولید)، رومن سائس (بشیکتاش)، سفیان امرابات (فیورنتینا)، یونس بالهندا (آدانا دمیرسپور)، سلیم املاح (استاندارد لیژ)، امین حارث (مارسی)، حکیم زیاش (چلسی)، منیر الحدادی (بارسلونا)، یوسف النصری (سویل) و ایوب الکعبی (حتایا اسپور).
اساتید تازگی‌ها سه هیچ به امریکای نامرد باخته‌اند، با قطر صفر صفر کرده‌اند، سه تا به جاماییکای تو سری خور زده‌اند، دو تا هم به شیلی! یک بازی هم با پاراگوئه داشتند و مرامی بازی را صفر صفر در آوردند.
این کل مراکش! دیگر چه؟