هومن جعفری
روزنامه نگار

حقیقتاً دلم نمی‌خواهد برای اشاره به ژاپنی‌ها از کلمه سامورایی استفاده کنم چون تکراری است. البته گروه آنها در جام جهانی را گروه مرگ لقب داده‌اند و طبیعتاً بازی با کلمه سامورایی و مرگ می‌تواند جذاب باشد اما چون حال شما هم عین حال خودم، از این استعاره تکراری بد می‌شود، بی‌خیالش می‌شوم.
سامورایی‌های سابق و یاکوزاهای فعلی، در مسابقات امسال و در تقابل با اسپانیا، آلمان و کاستاریکا، کار دشواری دارند؟ قطعاً همین است اما نگاهی به بازی‌های تدارکاتی این تیم در هفته‌های اخیر نشان می‌دهد که آنها مرد کارهای سختند و برای این بازی‌ها کاملاً آماده شده‌اند. آنها فقط در هفته‌های اخیر در بازی‌های دوستانه، چهار بر یک پاراگوئه را ترکانده‌اند، با من بمیرم و تو بمیری و آژان کشی یک بر صفر به برزیل باخته‌اند، دو بر صفر امریکا، همگروه خودمان را هاراگیری برعکس نموده‌اند و دست آخر هم، صرفاً به خاطر مردم بیچاره کشور اکوادور، با تیم ملی این کشور به تساوی بدون گل رضایت داده‌اند که این هم از اخلاقشان است. تازه آنها چند وقت پیش هم کره جنوبی را با سه گل پرپر کرده بودند که نشان می‌دهد حریف ببینند ریز ریز می‌کنند.
خلاصه اینکه دوستان، برای تفریح یا خرید به قطر نمی‌روند. می‌روند که چک اول را محکم بکوبند و با صعود از این گروه، اقتدار خود را عین تلفن پاناسونیک روی میز رئیس‌جمهوری امریکا، به چشم بقیه جهانیان فرو ببرند!
اما چشم بادامی‌ها، چند سالی است که دوباره سراغ مربیان وطنی رفته و هدایت تیم خود را از سال 2018 به هاجیمه موریاسو سپرده‌اند. او با ترکیبی از بازیکنان لژیونر و چند بازیکن از داخل لیگ ژاپن خودش را برای عملیات کامیکازه در قطر آماده می‌کند؛ بازیکنانی مثل کاواشیما (استراسبورگ)، دنیل اشمیت (سنت ترودن)، ناگاتومو (اف ث توکیو)، ناکایاما (هادرزفیلدتاون)، یوشیدا (شالکه صفر چهار)، ایتو و اندو (اشتوتگارت)، شیباساکی (لگانس)، هاراگوچی (یونیون برلین)، مینامینو (موناکو)، کوبو (سوسیداد)، کامادا (فرانکفورت)، دوآن (برایتون)، هاتاته، فروهاشی و مائدا (سلتیک) و... .