ایران ورزشی - اسفند سال گذشته بود که جواد داوری به عنوان رئیس فدراسیون بسکتبال انتخاب شد.
یکی از معدود رؤسای دهه شصتی فدراسیون‌های ورزشی که پس از کنار رفتن طباطبایی از انتخابات، به سادگی رأی مجمع را کسب کرد و برای چهار سال رئیس فدراسیون بسکتبال شد.
روند انتخاب مدیران میانی فدراسیون، با کندی عجیب و غریبی در ماه‌های ابتدایی امسال انجام شد و در طرف دیگر تصمیم‌‌های رئیس جوان که وام‌دار چهره‌های متعددی هم بوده و هست، با نتایج ناخوشایند تیم ملی توأم شد تا موجی از نارضایتی را در میان اهالی مجمع و رؤسای هیأت‌ها به راه بیندازد.
تابستان امسال بود که اولین زمزمه‌های مخالفت برخی رؤسای هیأت‌ها با او شنیده شد و حتی شایعه برخورد انضباطی با یکی از مخالفان هم به گوش رسید. در نهایت اما به نظر نمی‌رسید که ماجرا جدی بوده و پای یک اجماع قابل توجه در میان باشد.
بحث اصلی مخالفان از همان ابتدا، سوار شدن روی موج اتفاق‌های آن زمان ورزش و پیروی از فدراسیونی نظیر فوتبال بود که با تشکیل مجمع فوق‌العاده، رئیس انتخابی را برکنار و رأی به برگزاری انتخابات دوباره دادند. شایعات بسکتبالی در ماه‌های گذشته هم گویای همین موضوع بود که هیأت‌های مخالف داوری و فعالیت‌هایش، در تلاش هستند تا با همراه کردن تعداد بیشتری از رؤسای هیأت‌ها، پیشنهاد برگزاری مجمع فوق‌العاده را بدهند و مخالفت خود را کاملاً قانونی و بر طبق اساسنامه و خیلی جدی نشان
دهند.
حالا اینطور به نظر می‌رسد که این شایعات در ماه هشتم سال، قدری جدی‌تر شده و با رسانه‌ای شدن ماجرا، خیلی زود به طور رسمی مطرح خواهد شد. اگرچه برخی شایعات کار را به گرفتن مجوز برگزاری مجمع فوق‌العاده از وزارت ورزش هم کشانده اما واضح است که این اتفاق هنوز نیفتاده و مخالفان داوری همچنان نیازمند یارکشی بهتر و بیشتر برای رسیدن به هدف خودشان هستند.
طبق قانون باید حداقل دو سوم اعضای مجمع موافقت خود را به صورت رسمی اعلام کنند و درخواست برگزاری مجمع فوق‌العاده دهند.
تعدادی که اگر به حد نصاب برسد، قطعاً افراد بسیاری را در خود دارد که 8 ماه پیش با رأی خود به داوری، او را انتخاب کرده و حالا به این زودی در تلاش هستند که او را برکنار کنند.
تصمیم عجیبی که در درست‌ترین شرایط ممکن، ضربه دیگری به پیکر بی‌جان بسکتبال زده و روزگار آن را از چیزی که هست، سیاه‌تر خواهد کرد.