ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار ورزشی
تیم پیکان یکی از معدود تیم‌های لیگ برتر به حساب می‌آید که حساب ویژه‌ای روی تیمش و میدان دادن به استعدادهای نوظهور کرده است، چیزی که کمتر در لیگ شاهدش هستیم. مجتبی حسینی از فصل گذشته نشان داد که اعتماد کردن به جوانان را به خریدهای گرانقیمت ترجیح می‌دهد و این فلسفه را به لیگ بیست و دوم هم کشاند. تغییر نسل یا جوانسازی تیم‌ها در فوتبال همیشه کاری ریسکی به حساب می‌آید و کاملاً می‌تواند آینده کاری یک مربی و یا سرنوشت یک تیم را به کلی زیر و رو کند، اتفاقی که پیکان در یک قدمی آن قرار دارد. پیکان فصل گذشته با کسب ۳۶ امتیاز از ۳۰ بازی در رتبه نهم قرار گرفت و در میانه جدول به کار خود در لیگ پایان داد، این فصل نیز روند شاگردان حسینی خبر از تکرار اتفاقات فصل گذشته را می‌دهد، اما تفاوت پیکان ۱۴۰۱ با ۱۴۰۰ در نحوه بازی تیم است. پیکانی‌ها این فصل موقعیت‌های زیادی را خلق می‌کنند و بازی قابل قبولی را از خود به نمایش می‌گذارند اما نتیجه نمی‌گیرند، ۵ مساوی در ۱۰ بازی و فقط ۵ گل زده آنها را به دومین خط حمله ضعیف این لیگ تا اینجای کار تبدیل کرده. نداشتن تجربه و شاید نداشتن اعتماد به نفس کافی علت این مشکل در پیکان باشد. حال توپ در میدان مدیران پیکان است که به پروژه جوان‌سازی تیم با تمام خطرهایش ادامه بدهند یا برای خارج شدن از شرایط تغییرات انقلابی را در تیم در نظر بگیرند.