سام ستارزاده
روزنامه‌نگار ورزشی
سیدمهدی رحمتی را اغلب ما با مهارهای استثنایی و کم‌نظیرش در مقاومت سپاسی، استقلال، مس کرمان و سپاهان به یاد داریم؛ اما رحمتی در این فصل و در کسوت سرمربی آلومینیومی‌ها اثبات‌کرده که حتی بدون دستکش دروازه‌بانی و پیراهن ورزشی و با کت و شلوار رسمی، کابوس هر خط حمله‌ای می‌تواند باشد. آلومینیوم اراک را با فوتبال اقتصادی و یا بدون آن، با این آمار تحسین‌برانگیز به‌خاطر خواهیم‌داشت؛ ۴۵۰ دقیقه گل نخوردن متوالی، آماری که هر چند با رکورد لیگ هنوز فاصله دارد، می‌تواند در هفته‌های پیش رو ارتقا یابد.
نماینده کارخانه ایرالکو حال پس از پرسپولیس و در کنار مسی‌های رفسنجان، دومین خط دفاعی برتر لیگ را در کارنامه خود دارد؛ با تنها ۴ گل خورده از تراکتور، پرسپولیس، هوادار و در کمال تعجب، بدون گل خورده
خارج از اراک!
خط دفاع اراکی‌ها، یک ترکیب متعادل از بازیکنان جوان و باتجربه است؛ از میلاد فخرالدینی، ستاره کرمانی سابق تراکتور و استقلال و وحید محمدزاده که از بلندقامت‌ترین‌های لیگ است، تا امیرمحمد هوشمند که در سومین فصل خود در لیگ احیا شده و سیداحسان حسینی که محصول آکادمی پرسپولیس است.
البته بی‌شک حسین پورحمیدی چهره ویژه تیم امسال آلومینیوم است؛ سنگربانی که تحت هدایت شماره یک سابق تیم‌ملی به‌خوبی رشد کرده و مهارهایش، تک امتیاز ارزشمند ورزشگاه آزادی را مقابل پسران آبی در جیب رحمتی نگاه داشت. در لیگی که پیام نیازمند و سیدحسین حسینی از دروازه‌بانان آن هستند، این تعداد کلین‌شیت‌های پورحمیدی خوش‌آتیه است که در صدر جدول سنگربانان لیگ تنه به تنه علیرضا بیرانوند می‌زند.
آلومینیوم مهدی رحمتی با وجود دو وینگر خارجی باکیفیت و کارنامه‌دار (هانسل زاپاتا و ولنتینو یوئل) و محمدرضا آزادی که نیم‌فصل دوم سال گذشته نشان‌داد که یک چهارچوب‌شناس کاربلد است، می‌توانست هجومی‌تر در لیگ ظاهر شود. با این حال، نمی‌شود بر دفاع مستحکمی که مقابل خط آتش پرحرارت طلایی‌های اصفهان و آبی‌های پایتخت دوام آورده چشم بست و بابت ساختن چنین تیم منسجمی، برای عقاب سابق لیگ برتر ایستاده دست نزد.