سعید زاهدیان
روزنامه نگار

مازیار زارع با آن همه رفتار خارج از عرف که کمتر از یک مربی حرفه‌ای دیده می‌شد، در جایگاه طلبکار قرار گرفته و از فدراسیون فوتبال می‌خواهد که به داوران «رفتار» یاد بدهند؛ مازیار زارع با خودش چندچند است؟ او می‌داند فوتبال چیست و چه قوانینی دارد؟ فرض بر اینکه داور صددرصد اشتباه کرده و بی‌دلیل او را اخراج کرده؟ آن همه رفتار چاله میدانی و داد و بی‌داد کجای دنیا مرسوم است؟
فوتبال ایران و رفتار مربیانش ما را به دهه 60 و مسابقات کاپی در محلات می‌اندازد که سرانجام داور، مربی و بازیکن روی سر و کله هم می‌ریختند و آخرش دعوای این محل و آن محل می‌شد؛ البته با این تفاوت که بازی‌های محلی حداقل کیفیتی برای دیدن داشت که لیگ‌برتر ندارد.
در بازی حساس سیتی و لیورپول با گردش مالی سالانه بیش از یک میلیارد دلار، داور به یورگن کلوپ کارت قرمز در دقایق پایانی نشان داد و کلوپ بی‌آنکه نه در آن لحظه بحث کند و نه دعوا را به کنفرانس ببرد، راهش را کشید و رفت اما در ورزشگاه انزلی، نصف نیروهای پلیس شهر باید دست به دست هم می‌دادند که مازیار زارع را بگیرند.
ملوان بهترین تیم لیگ یک بود و به لیگ برتر رسید اما در سطح اول فوتبال تا اینجا موفقیتی نداشته و قعرنشین است؛ به فرض که داور مقابل پرسپولیس بدترین نمایش خود را ارائه کرد و تمام سوت‌هایش به ضرر ملوان بود. هفته‌های قبل چطور؟ آیا 10 هفته فقط داوران مقصر شکست‌ها و ناکامی ملوان هستند و در این میان بازیکنان و کادرفنی هیچ قصوری نداشتند؟
ملوان برای موفقیت در لیگ برتر تیم آماده‌ای نیست و از 10 بازی 7 باخت، 2 مساوی و تنها یک برد در کارنامه دارد؛ اگر بابت اشتباهات باید با داد و بیداد رفتار کرد و با دست به سینه خطاکار بزنیم، بابت اشتباهات مازیار زارع و نتایج ضعیف ملوان هر هفته مسئولان باشگاه ملوان باید با زارع کتک‌کاری کنند که چرا با تیم ضعیفش می‌بازد و نتیجه نمی‌گیرد. مازیار زارع نشان داد که در 20 سال حضورش در ورزش، هنوز چیزهای زیادی را یاد نگرفته و برای مربیگری در لیگ برتر آمادگی فنی و روحی ندارد.