سؤال مهم این است که آیا یحیی گل‌محمدی باید از کیفیت تیمش در بازی با ملوان، تیم بدون ستاره و پانزدهم جدول راضی باشد؟ شما قیمت بازیکنان پرسپولیس و سوابق و کیفیت آنها را یک طرف ترازو بگذارید و طرف دیگر بازیکنان ملوان را. غیر از میلاد جهانی، مهدی مؤمنی و مطلق‌زاده بقیه بازیکنان را فقط خود هواداران ملوان می‌شناختند و سابقه‌ای در لیگ برتر نداشتند. در چنین شرایطی پرسپولیس در نیمه اول هیچ چیز برای ارائه نداشت و تیم جوان مازیار زارع در امور تهاجمی تا حدودی بهتر کار کرد. در نیمه دوم هم با وجود تغییرات بسیار، پرسپولیس نتوانست دقایقی طولانی خوب باشد و تنها به خاطر تجربه بالاتر برخی بازیکنانش و کیفیت لوکادیا برنده از زمین بیرون آمد. حالا در چنین شرایطی آیا یحیی گل‌محمدی باید از کیفیت تیمش راضی باشد؟ آیا نمایش تیم پرسپولیس با در نظر گرفتن مشکل زمین تمرین چیزی است که از یک مدعی قهرمانی باید انتظار داشت؟ آیا حالا که پرسپولیس با تک گل نجات‌بخش لوکادیا برنده شده و سه امتیاز را گرفته باید خوشحال بود که بالاخره با هر کیفیتی که شده پیروزی و سه امتیاز حاصل شده است؟
پرسپولیس در این بازی 9 شوت زد که دو تا کمتر از حریفش بود. تعداد ضربات در چهارچوب پرسپولیس هم کمتر از حریف بود (3 به 4). برخلاف برخی بازی‌های خوب سرخ‌ها مثل دیدار هفته اول مقابل ذوب‌آهن یا بازی هوادار، این تیم در مالکیت توپ هم شرایط خوبی نداشت و آمار 7/51 درصد به 3/48 درصد نشان می‌د‌هد شرایط در این آیتم هم تقریباً برابر بوده است به‌طوری که پرسپولیس تنها 36 پاس بیشتر از ملوان رده پانزدهمی داد (466 به 430) و فقط دقت پاس بهتری داشت (85 به 9/77 درصد).
پرسپولیس در نبردها هم آمار بهتری بر جای گذاشت (56 به 44 درصد). مطابق انتظار تیم جوان‌تر و دونده‌تر ملوان خشن‌تر هم بود و در تعداد خطاها بالاتر قرار گرفت (6 به 13).
پرسپولیس در این مسابقه به وضوح مشکل خلق موقعیت داشت. مشکلی که در دو بازی گذشته هم به وضوح قابل لمس بود. البته شرایط در نیمه دوم بهتر شد و گل سه امتیازی هم به ثمر رسید اما حتی نمایش نیمه دوم پرسپولیس را هم نمی‌شود جزو بازی‌های خوب این فصل سرخ‌ها بدانیم و با این شرایط یحیی باید برای ادامه مسابقات و بخصوص باز‌ی‌های نیم‌فصل دوم که همه چیز سخت‌تر می‌شود فکر چاره باشد.