هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی

وسط هاگیر واگیر مملکت، برمی‌گردیم سراغ مسابقات لیگ. شاید دوباره فوتبال بشود همان چیزی که همیشه بوده. بهانه‌ای برای فرار از زندگی عادی و روزمره. فوتبال رویا نیست که رویاساز است و این روزها چه کسی بیش از ما نیازمند داشتن رویاست؟
اما بهانه امروز ما، بازی استقلال است و آلومینیوم با تأکید ویژه و توجهات فراوان به سرمربی آینده نامعلوم استقلال سیدمهدی رحمتی! بیایید به این فکر کنیم که سیدمهدی رحمتی آینده مربیگری استقلال هست یا نه؟
تا امروز که مسیر را درست رفته. از استقلال دور شده، دیگر مصاحبه‌ای علیه باشگاه و آدم‌های پیرامونی باشگاه نمی‌کند، حرف غیرحسابی از او نمی‌شنویم و به آرامی مشغول جا انداختن یک واقعیت ساده است. اینکه باید او را در مربیگری جدی گرفت. اینکه سیدمهدی رحمتی در دوران پسابازیگری، عاقل‌تر و باهوش‌تر و حرفه‌ای‌تر و پخته‌تر از سال‌های قبل رفتار می‌کند و این بسیار امیدوار کننده است. ما همین الان مربی‌ای داریم که از دوران بازیگری‌اش، جنجالی‌تر و بی‌منطق‌تر و دعوایی‌تر شده. دست‌کم پخته‌تر نشده. اما رحمتی در مشهد و اراک، مشغول جا انداختن خودش به عنوان یک مربی جدی است. او به ری برندینگ و تصویرسازی مجدد از خودش مشغول است. دیگر نمی‌خواهد باز‌ی استقلال و تراکتور و داد و فریاد بیهوده‌ای که سر امیر قلعه‌نویی راه انداخت و بازی برده استقلال مظلومی را به شکست بکشاند.
آن روز، بازیکن بود. دعوای شخصی‌اش با سرمربی قبلی را به داخل زمین کشاند و نتیجه‌اش را دید. حالا مربی است. عاقل‌تر و پخته‌تر رفتار می‌کند هرچند هنوز جا برای پیشرفت دارد. تا اینجای لیگ، رحمتی خطر را پشت سر گذاشته و توانسته نتایج هفته‌های اول را بپوشاند. او توانسته خودش را در اراک جا بیندازد. ببینیم تا آخر فصل چه چیزهایی رو می‌کند!