آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی

پرسپولیس – ملوان از نبردهای کلاسیک فوتبال ماست. از نبردهایی به قدمت تاریخ که به طول تاریخ ایران طول دارد. چه آن زمانی که علی پروین و غفور جهانی در ترکیب دو تیم دلبری می‌کردند، چه بعدها که نوبت به سیروس قایقران و ناصر محمدخانی رسید، بعدتر علی کریمی و پژمان نوری این داستان را ادامه دادند. بعد از آن نوبت به مهدی طارمی و مازیار زارع رسید و بعد از چند فصل عسر و حرج انزلی‌چی‌ها به امروز رسیده‌ایم. بازگشت دوباره ملوان به لیگ برتر فرصت تکرار این نبرد تاریخی را داده. در حالی که شرایط دو تیم کمتر به روزهای گذشته شباهت دارد. پرسپولیس بعد از سکته فصل گذشته، در تابستان حسابی خود را نونوار کرد و با خرید ستاره‌های دانه درشت خود را برای بازگشت دوباره به قهرمانی آماده نمود. در مقابل ملوان یکی از کم ستاره‌ترین دوران خود را سپری می‌کند. تیمی که تازه به لیگ برتر آمده اما آشکارا از ستاره‌ها تهی است و تقریباً هیچ چهره‌ای را در ترکیب خود ندارد. آنها از همان ابتدای فصل فانوس را روشن کردند و تازه بعد از گذشت 8 هفته اولین برد خود را دشت کردند اما برای بازی مقابل پرسپولیس در خانه کسی به جدول نگاه نمی‌کند. ملوان حتی در بدترین روزهایش در فوتبال ایران برای پرسپولیس لقمه‌ای گلوگیر بوده و نمایشی متفاوت برابر سرخ‌ها ارائه داده. روی نیمکت ملوان ستاره‌ای می‌نشیند که پیراهن پرسپولیس را مدتها بر تن کرده و رقیب را به خوبی می‌شناسد و می‌داند چگونه به پرسپولیس پرستاره ضربه بزند. ملوان فارغ از روزگار تلخ و تاریک در فصل جاری مقابل پرسپولیس شیر است، حتی اگر تهی از ستاره باشد.