رسول مجیدی
روزنامه‌نگار

۱۲ سال پیش وقتی نام قطر به‌عنوان میزبان جام جهانی از سوی سپ بلاتر به جهانیان اعلام شد، خیلی‌ها معتقد بودند میزبان تغییر می‌کند. رسانه‌های دنیا این انتخاب را یک فساد تمام‌عیار می‌دانستند. برای اولین بار بود که فیفا میزبان یک جام جهانی را اینقدر زود اعلام می‌کرد. قرار بود میزبان جام جهانی ۲۰۱۸ در سال ۲۰۱۰ مشخص شود که به ناگاه میزبان تورنمنت ۱۲ سال بعد هم مشخص شد. با این همه حتی این ۱۲ سال وقت هم باعث نشد تا کشور ما از نزدیک‌ترین میزبانی جام جهانی در اطرافش سود ببرد. از چندسال قبل شنیده می‌شد که جزیره کیش قرار است از میزبانی قطری‌ها سود ببرد. حتی برخی در کشور پیشنهاد برگزاری برخی از بازی‌های جام‌جهانی در ایران را دادند. پیشنهادی که مشخص بود هیچ‌وقت به نتیجه نمی‌رسد و قطر این همه هزینه نکرده بود که بخواهد لذت میزبانی از مهم‌ترین رخداد ورزشی دنیا را با کشور دیگری شریک شود. با این همه مساحت کم قطر باعث شده بود تا بحث حمایت لجستیکی و حتی اقامتی ایران و دست‌کم جزیره کیش مطرح شود. قطر کوچک‌ترین کشوری است که تا به حال میزبان جام جهانی شده.  تا پیش از این سوییس که میزبان جام جهانی ۱۹۵۴ بود کوچک‌ترین کشور میزبان جام جهانی بود اما حالا قطر یک سوم سوییسی‌ها مساحت دارد. فرق اساسی اما در تعداد تیم‌های حاضر است. در سال ۱۹۵۴ تنها ۱۶ تیم در جام جهانی حضور پیدا کردند اما در جام جهانی ۲۰۲۲ قرار است ۳۲ تیم در قطر باشند و همین اسکان آنها و هوادارانش را سخت می‌کند. پیش از این از سوی مسئولان کیش وعده داده شده بود که تماشاگران سه کشور سنگال، غنا و مکزیک در کیش اسکان داشته باشند اما آخر هفته پیش رئیس جامعه حرفه‌ای هتلداران ادعا کرد که هیچ رزروی در هتل‌های کیش برای مسابقات جام جهانی وجود نداشته است.
نکته جالب اینجاست که ظاهراً حتی ماجرای حمل‌ونقل دریایی و هوایی بین کیش و قطر هم به سرانجام نرسیده. دیروز مدیر رسانه‌ای جزیره کیش در مصاحبه‌ای گفت: «هنوز مقدمات حمل‌ونقل مسافران از کیش به قطر فراهم نشده است که این اتفاق طی روزهای آینده رخ خواهد داد و دلیل اینکه هنوز هتل رزرو نشده است نیز همین بوده چرا که اول باید قضیه ترانسفر حل شود و بعد رزرو هتل‌ها انجام پذیرد.»
ظاهراً ۱۲ سال و ۶ سال برای ما فرقی نداشت و قرار نیست از میزبانی جام جهانی قطر در جوار کشورمان سودی ببریم.