بعد از پایان دوران بازیگری، احمدرضا عابدزاده را در قامت مربی دروازه‌بان و در باشگاه‌هایی نظیر راه‌آهن، پرسپولیس و استیل‌آذین دیدیم. بعد از آن دیگر خبری از حضور محبوب‌ترین بازیکن بعد از انقلاب فوتبال ایران -بر اساس نظرسنجی چند سال قبل برنامه نود- در لیگ برتر و باشگاه‌های مشهور نشد. احمدرضا عابدزاده اما فعالیت فوتبالی خود را رها نکرد و ترجیح داد در بخش تیمداری، باشگاهی به نام «عابدز» را تشکیل بدهد. باشگاهی که ابتدا به عنوان آکادمی فعالیت خود را آغاز کرد و سپس در رده بزرگسالان هم پا به عرصه رقابت‌ها گذاشت.

حدود دو سال قبل، وقتی مصاحبه‌ای با احمدرضا عابدزاده انجام دادیم و از او پرسیدیم چرا از مربیگری دور شده است، در پاسخ گفت: «سعی می‌کنم در آکادمی به فوتبال ایران خدمت کنم.» منظور او فقط آکادمی دروازه‌بانی نبود بلکه تیمداری در رده‌های مختلف فوتبال پایه و کشف استعدادهایی بود که می‌توانستند شکوفا شوند و به سطح نخست فوتبال ایران برسند. اتفاقاً همین اتفاق هم رخ داد و در سال‌‌های اخیر دیدیم که بازیکنان آکادمی عابدز، در سطح بزرگسالان هم در ترکیب این تیم به میدان رفتند و ماحصل آن صعود به لیگ برتر فوتبال در استان تهران بود.

هدایت تیم بزرگسالان عابدز در دسته یک تهران بر عهده حامد کاکاوند بود و این تیم با شعار «فوتبال صحیح، سالم و زیبا» پا به رقابت‌ها گذاشت و یکی دو سال قبل موفق شد به لیگ برتر صعود کند و نتایجی درخشان بگیرد. حالا عابدزاده در رده‌های پایه هم فعالیت می‌کند و نمونه‌اش تصاویری است که از او در دیدار با نسل فردا به مربیگری امیرحسین صادقی مشاهده شده. تصاویری که احمدرضا عابدزاده را کنار زمین نشان می‌دهد و البته با آن استایل خاص، همه را یاد دورانی می‌اندازد که او با صلابت درون دروازه می‌ایستاد و هر مهاجمی را مغلوب دروازه‌بانی خود می‌کرد.

 از نقاط قابل توجهی که احمدرضا عابدزاده تأکید زیادی روی آن دارد، بازی روی زمین و پاسکاری‌های متعدد است. او همیشه به بازیکنانش می‌گوید که این موضوع باید بی‌نقص انجام شود. همچنین ارائه فوتبالی سالم همراه با پدیده‌هایی که با سن واقعی‌شان در رقابت‌ها حضور دارند، از دیگر مواردی است که احمدرضا عابدزاده به عنوان مالک باشگاه «عابدز» روی آن حساسیت دارد.

با اینکه تجهیزات و امکانات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری در ایران شبیه اروپا نیست اما آکادمی عابدز از باشگاه چلسی الگو برداشته و قصد و هدفش این است تا مثل باشگاه انگلیسی بازیکنان مستعد را کشف کند و به آنها در مسیر رسیدن به سطح اول فوتبال ایران کمک کند. اتفاقی که طی سال‌های اخیر حداقل در این باشگاه دیده‌ایم.

در فوتبال ایران، نمونه‌های اندکی یافت می‌شوند که در زمان بازیگری ستاره باشند و سال‌ها بعد مالکیت باشگاهی را بر عهده بگیرند و از جیب هزینه کنند تا استعدادها کشف شوند. عابدزاده اما نشان داده در این مورد هم خاص است. درست مانند زمانی که بازی می‌کرد و درون دروازه با حرکات فراموش‌ناشدنی خود باعث خوشحالی مردم و هواداران فوتبال می‌شد. او امیدوار است نتیجه باشگاهداری را در آینده ببیند و بخش اعظمی از بازیکنانش بتوانند به تیم‌های ملی برسند و در فوتبال ایران بدرخشند. هدف همین است، بخصوص که بازیکنان ستاره‌ای را بالای سر خود می‌بینند که هم اسطوره‌ای بزرگ بوده و هم تمام و کمال آنها را زیر چتر حمایتی خود قرار داده است.