هر چند ولزی‌ها در فوتبال قدمتی دیرینه دارند و تاریخ تأسیس فدراسیون آنها سال 1876 است اما در عصر ملی، انقلاب آنها از سال 2016 آغاز شد. ولز اصولاً کشوری است که آنها را با تک ستارگانی چون گیگز یا راش می‌شناسیم که همیشه در حسرت حضور در مسابقات بزرگی چون جام ملت‌ها یا جام جهانی ماندند و غیبتشان همیشه حسرتی بود روی دل علاقه‌مندان فوتبال. ولز همیشه در تیم منتخب ستارگانی که هیچ وقت به جام جهانی نرفتند، نمایندگان و سهمیه‌های خاص خودش را داشت اما انقلاب آنها در سال 2016، به‌شدت دیده شد. آنها و ایسلندی‌ها در سال‌های اخیر، موفق شدند به غیبت همیشگی خود در مراحل نهایی مسابقات معتبر بین‌المللی پایان دهند و اتفاقاً طرفداران پرشوری نیز برای خود بیابند.

ولز آخرین تیمی بود که در گروه ما صعودش به جام جهانی قطعی شد. ولزی‌ها بعد از کناره‌گیری رایان گیگز بابت فساد اخلاقی و اتهامات جدی حقوقی در دادگاه، با رابی پیج کار را ادامه دادند. بازیکن قدیمی تیم ملی این کشور حالا سکاندار هدایت آنهاست. ولز اگرچه با حذف اوکراین در پلی آف به جام جهانی راه یافت اما در مسابقات تازه تأسیس لیگ اروپا، از شش بازی قبلی خود تنها یک امتیاز کسب کرد و به سطح دوم این رقابت‌ها سقوط کرد.

ولز با بازیکنان کهنه‌کاری چون گرت بیل و آرون رمزی به قطر می‌آید که هیچ کدام در اوج نیستند. بازیکن جوان‌تری چون اتان آمپادو و دنیل جیمز، از ستارگان جدید این کشورند که در یکی، دو فصل اخیر بسیار خوش درخشیده‌اند. ولز بازیکنان خوب دیگری چون هنسی (ناتینگهام)، دیویس (تاتنهام)، ویلسون (فولهام) و جو آلن (سوانسی) دارد. عمده بازیکنان این تیم در لیگ برتر یا چمپیونشیپ انگلیس بازی می‌کنند.

ببینیم کی‌روش برای آنها چه خوابی دیده است.