جام‌جهانی همیشه زمین بازی ستاره‌هاست. ستاره‌هایی که تمام دنیا به آنها زل می‌زنند تا در مهم‌ترین تورنمنت دنیا خود را حراج کنند و در ویترین چشم‌ها بنشانند.

 آنها که زمین جام جهانی برای آنها مهم‌ترین عرصه دنیاست و تمام انرژی خود را برای آن هزینه می‌کنند تا بیشتر بدرخشند و در چشم‌ها بنشینند تا مشتریان و هواداران بیشتری بیابند. این قانون کلی و نانوشته جام جهانی است. 

قانونی که برای همه تیم‌ها صدق می‌کند و هیچ استثنایی ندارد. هیچ تیم و هیچ بازیکنی را در جام جهانی نمی‌توان پیدا کرد که به عادت مألوف برخی از ستاره‌ها به فکر حفظ ساق‌هایش باشد. ساق‌ها در جام جهانی همه هنر خود را خرج می‌کنند تا طنازی آنها در مستطیل سبز بهترین کیفیت را داشته باشد.

این قانون کلی جام جهانی است. قانونی که استثنا ندارد. فرقی نمی‌کند بازیکن برزیل و آرژانتین باشید یا آلمان و اسپانیا یا تیم‌های ناشناخته و کم مقدار.

 همه می‌کوشند تا در جام جهانی بدرخشند. در تیم ملی ایران اما این ماجرا شاید پررنگ‌تر و بیشتر باشد. تیمی که مدعی جام نیست و در میان غول‌ها محاصره شده و برای ابراز وجود می‌خواهد در برابر این غول‌ها عرض اندام کند. بی‌تردید کلونی ایران هرگز از منظر ارزش، نام و اعتبار هم اندازه تیم انگلیس، ولز و حتی امریکا نیست. 

این 3 تیم هم ستاره‌های ریز و درشتی دارند که اکثریت آنها در لیگ جزیره به عنوان بهترین و معتبرترین لیگ فوتبال دنیا توپ می‌زنند. ارزش هر کدام از این تیم‌ها از منظر قیمت چندین برابر تیم ایران است اما در مستطیل سبز هیچ‌گاه اعداد و ارقام بازی نمی‌کنند. بدیهی است که کیفیت بازیکنان ایران شاید نصف کیفیت ستاره‌های رقیب نباشد اما انگیزه بازیکنان ایران برای خودنمایی مقابل ستاره‌های حریف می‌تواند این فاصله را پر کند.

 این همان اسلحه‌ای است که می‌تواند برگ برنده تیم ملی مقابل رقبای پرستاره باشد. برگ برنده‌ای که از ستاره‌های ایران، ستاره‌های بین‌المللی بسازد. تیمی که بازیکنانش در جام جهانی همه را مبهوت کنند.

 

 

ستاره‌های انگلیس

 

 بوکایو ساکا

ساکا هافبک 21 ساله آرسنالی‌ها شرایط بسیار خوبی را در لیگ برتر پشت سر می‌گذارد. بوکایو که دو رگه نیجریه‌ای انگلیسی به حساب می‌آید تا کنون 20 بازی ملی در کارنامه‌اش ثبت کرده و 4 گل و 5 پاس گل را تا این لحظه به آمارش برای تیم ملی اضافه کرده است.