وصال روحانی
برخی می‌پرسند آیا مشکل یحیی گل‌محمدی نزول محسوس برخی شاگردان و تلاش ناکافی و سردرگمی آنها نیست اما شاید زمان آن رسیده باشد که پرسیده شود آیا این مربی مشکل اصلی پرسپولیس نیست و آیا ایده‌ها و طرح‌های فنی او سرخ‌های تهرانی را به معضلات کاملاً آشکار یکی دو فصل اخیرشان دچار نکرده است. امسال تیم فوتبال پرسپولیس در بازار نقل و انتقال‌ها امثال احسان پهلوان و سعید آقایی را از دست داد و علیرضا ابراهیمی، علی شجاعی و محمد شریفی هم از این تیم جدا شدند اما به جبران آن نظایر سروش رفیعی، گئورگی گولسیانی، مرتضی پورعلی گنجی، سعید صادقی و البته یورگن لوکادیا قرمزپوش شدند و علیرضا بیرانوند هم دوباره در دروازه پرسپولیس قرار گرفت و هر وقت که شیخ دیاباته از مصدومیت مزمن جدیدش رهایی یابد، به درد این تیم در بعضی دیدارها خواهد خورد. درست است که پرسپولیس با پرهیز از شکست در شش دیدار نخست خود در لیگ بیست و دوم به‌مدت دو هفته در صدر جدول نشست اما شکست خانگی بسیار انتقاد‌آمیز مقابل تراکتور در هفته هفتم و سپس بازی بدون گل با سپاهان در یکی از کم‌اتفاق‌ترین و بی‌روح‌ترین بازی‌های هفته هشتم، صدرنشینی را از سرخ‌ها گرفت و سؤال‌های قبلی را مجدداً درباره آنها و بخصوص سرمربی‌شان باب کرد. درست است که پرسپولیس فقط به حکم تفاضل گل از گل‌گهر عقب و با امتیازی برابر با این تیم حائز رتبه دوم جدول است اما در دیدارهای اخیر طوری بازی کرده که کاملاً مشخص است قادر به استفاده حداکثری از توان فنی نفرات خود نیست. نفراتی که شامل دانیال اسماعیلی فر، میلاد سرلک، کمال کامیابی نیا، علی نعمتی، مهدی ترابی و امید عالیشاه هم می‌شوند و آنها شاهد بازگشت وحید امیری به جمع‌شان پس از مصدومیت شش ماهه وی نیز بوده‌اند.
اگر یحیی برای مسابقاتی از این دست تصمیم‌های بهتری می‌گرفت و قادر به طراحی بازی‌هایی مؤثرتر می‌شد و شاگردانش را به کارآیی بیشتری نایل می‌ساخت، اکنون این همه زیر سؤال نبود و هواداران از خود نمی‌پرسیدند مردی که روی نیمکت پرسپولیس نشسته و فرمان اصلی رهبری آن را در دست دارد، آیا از قابلیت‌ها و صلاحیت‌های ضروری برای تصدی این پست بی‌بهره نشده است؟ این سؤالی است که البته طیف شمول آن طی این روزها فقط به جمع عظیم قرمزها محدود نمی‌شود و بر زبان بسیاری از قشرهای دیگر فوتبالدوست کشور هم نشسته و یحیی را لرزان‌تر از گذشته ساخته و اعتماد عمومی را از او سلب کرده است. فراموش نکنیم که در لیگ‌های نوزدهم و بیستم هم که قرمزها قهرمان شدند، قهرمانی لیگ نوزدهم که به طور مشترک به‌نام «کالدرون و گل‌محمدی» خورد و قهرمانی لیگ بیستم که به تنهایی به اسم گل‌محمدی نوشته شد، بواقع با همان تیم و نفرات و ترکیب‌هایی به دست آمد که برانکو ایوانکوویچ مدبر و خوشفکر طی چهار سال و نیم زمامداری‌اش برای سرخ‌ها طراحی و اجرایی کرده و آن را برای جانشینانش برجای گذاشته بود. اولین باری که پرسپولیس با طراحی واقعی یحیی و با تیم او به میدان آمد، به بن‌بست لیگ بیست و یکم منجر شد و اینک ادامه‌های آن به لیگ بیست و دوم هم کشیده شده است.