آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار ورزشی

کارلوس کی‌روش در بازگشت دوباره‌اش به تیم ملی ایران، همان سلوک گذشته را در بحث فنی دوباره در پیش گرفته. او در طول 8 سال حضورش در فوتبال ایران بارها و بارها به صراحت گفته بود که به لیگ داخلی تقریباً هیچ اعتقادی ندارد چه آنکه بازیکنان در لیگ برتر هرگز در یک چرخه حرفه‌ای تمرین و زندگی نمی‌کنند و همین سبب می‌شود تا آنها از رسیدن به نقطه اوج و پیک آمادگی باز بمانند. بازیکنان داخلی بواسطه کیفیت نازل لیگ برتر و البته عدم مختصات حرفه‌ای تمرین و بازی و زندگی، هیچگاه در شرایط اوج آمادگی جسمانی قرار ندارند و همین نکته‌ای است که کارلوس کی‌روش به آن به‌شدت حساس است. کی‌روش در طول مدت دوره اول حضورش در ایران همیشه به این روند معترض بود و اعتراض خود را با اقبال افراطی به لژیونرها نشان می‌داد. آنجا که حتی لژیونرهای نیمکت نشین در باشگاه‌های درجه 3 را به تیم ملی دعوت می‌کرد چرا که اعتقاد داشت آنها در یک چرخه حرفه‌ای زندگی و تمرین می‌کنند حتی اگر بازی نکنند. در مقابل از دعوت بهترین ستاره‌های لیگ نیز طفره می‌رفت.
این رویکرد اگرچه انتقادات فراوانی را برای کی‌روش به همراه داشت اما نگاه تیزبین و حرفه‌ای او در این زمینه صائب بود. بویژه اینکه در جریان بازی‌های تیم ملی همیشه کیفیت و کمیت لژیونرها بر ستاره‌های داخلی می‌چربید و آنها در تیم ملی نقش کلیدی داشتند.
حالا و در فاصله کمتر از دو ماه مانده به جام جهانی کی‌روش با همین نگاه و همین رویکرد، به ایران آمده. لیگ ایران آشکارا از دوره اول حضور کی‌روش ضعیف‌تر و بی‌کیفیت‌تر شده و ستاره‌های حاضر در لیگ از آمادگی فاصله آشکاری دارند. او برای جبران این خلأ مینی کمپ‌های هفتگی را در دستور کار قرار داده تا بازیکنانش در اردوی تیم ملی و زیر نظر او از منظر آمادگی و کیفیت فنی به درجه‌ای برسند که مدنظر اوست. در این میان البته بدیهی است که تیم‌های لیگ به این تصمیم کی‌روش معترض باشند و آن را در راستای منافع خود ندانند اما با توجه به شرایط موجود، از این تصمیم گریزی نیست. جام جهانی و تقابل با تیم‌های آماده و پرستاره‌ای چون انگلیس، ولز و امریکا نیاز به بازیکنان کاملاً آماده دارد. آنچه در کوره سرد لیگ یافت نمی‌شود و کی‌روش مجبور است شخصاً ستاره‌هایش را به فرم مطلوب برساند.